Read me 24 - page 11

เมื่
อครั้
งยั
งเป็
นหนุ
มสาวท�
ำไมครู
แดงจึ
งสนใจการท�
ำกิ
จกรรม
จิ
ตอาสาเป็
นพิ
เศษ
ครู
ได้
รั
บการปลู
กฝั
งมาตั้
งแต่
เด็
ก เพราะว่
ามี
น้
องสาวของคุ
ณยาย
เป็
นแม่
ชี
แล้
วก็
ได้
สวดมนต์
แปล ได้
ท�
ำสมาธิ
ได้
ท�
ำวิ
ปั
สสนากรรมฐาน
แบบเด็
กๆ ตั้
งแต่
ป.3 ป.4 ตามหลั
กพุ
ทธศาสนา เราเกิ
ดมาเป็
นมนุ
ษย์
เราก็
ต้
องท�
ำประโยชน์
ให้
แก่
เพื่
อนมนุ
ษย์
รวมถึ
งสรรพสั
ตว์
ทั้
งหลายและ
ธรรมชาติ
อั
นนี้
เป็
นหลั
กการที่
พระพุ
ทธเจ้
าพู
ดถึ
งว่
า “ท่
านจงเดิ
นทางไป
เพื่
อยั
งประโยชน์
แก่
มนุ
ษย์
และสรรพสั
ตว์
ทั้
งหลาย” แต่
นี่
ถ้
าเราเป็
นชาว
พุ
ทธที่
แท้
จริ
ง ชี
วิ
ตของเราต้
องเป็
นชี
วิ
ตที่
เป็
นประโยชน์
ต่
อตนเอง ต่
ครอบครั
วต่
อสรรพสั
ตว์
ทั้
งหลาย
ทราบมาว่
าครู
ได้
ตั
ดสิ
นใจที่
จะไม่
เรี
ยนต่
อ แต่
เลื
อกที่
จะไปสอน
หนั
งสื
ออยู
บนดอย
ตอนนั้
นครู
สอบได้
ปริ
ญญาโทแต่
ดรอปเอาไว้
เพราะคิ
ดว่
าเราไป
ท�
ำงานที่
เป็
นประโยชน์
ในด้
านจิ
ตอาสาก่
อนแล้
วก็
ค่
อยกลั
บมาเรี
ยนแต่
พอไปท�
ำงานแล้
วการเรี
ยนในมหาวิ
ทยาลั
ยไม่
ค่
อยเป็
นประโยชน์
มากนั
ระดั
บปริ
ญญาตรี
ก็
มี
ความรู
เพี
ยงพอในการช่
วยเหลื
อเพื่
อนมนุ
ษย์
ก็
เลยไม่
ได้
กลั
บมาเรี
ยนปริ
ญญาโท ตอนนั้
นไปท�
ำงานอาสาสมั
ครให้
กั
โครงการของ ดร.ป๋
วย อึ้
งภากรณ์
เป็
นส�
ำนั
กบั
ณฑิ
ตอาสาสมั
ครของ
มหาวิ
ทยาลั
ยธรรมศาสตร์
เรี
ยกว่
าโครงการบั
ณฑิ
ตอาสาคื
อเรี
ยนจบเป็
บั
ณฑิ
ตแล้
วก็
อาสาไปท�
ำงานในชนบทในตอนนั้
นเป็
นภาคสนาม8 เดื
อน
แล้
วก็
มาท�
ำสารนิ
พนธ์
แต่
ครู
แดงอยู
ต่
ออี
ก 2 ปี
จากเดิ
มเป็
นโครงการ
1ปี
ก็
เป็
นโครงการ 3ปี
ในครั้
งนั้
นอะไรท�
ำให้
ครู
ตั
ดสิ
นใจที่
จะท�
ำงานอาสาต่
อไปอี
ก 2 ปี
การไปอยู่
ในหมู่
บ้
านที่
ไม่
เคยมี
ใครเลยพื้
นที่
ตรงนั้
นเป็
นหมู่
บ้
าน
ของพี่
น้
องชาวเขาเผ่
าลี
ซู
ลาหู
แล้
วก็
คนจี
นยู
นนาน ก็
คิ
ดว่
าตั
วครู
เอง
เป็
นประโยชน์
มาก ถ้
าเราจบแล้
วเราไปท�
ำงานในบริ
ษั
ทห้
างร้
านหรื
อใน
ที่
ราชการ เราอาจไม่
ได้
เป็
นประโยชน์
มากเท่
านั้
น เพราะไปอยู่
ในที่
ที่
เขา
ต้
องการอยู่
แล้
ว ในยุ
คพ.ศ.2516 เขาอยากจะได้
ครู
แต่
ทางการไม่
มี
งบ
ประมาณแล้
วก็
ไม่
มี
ครู
ที่
อยากไปอยู่
ในถิ่
นทุ
รกั
นดารในยุ
คนั้
ท�
ำไมถึ
งเลื
อกที่
จะใช้
ชี
วิ
ตเป็
นอาสาสมั
ครอยู
บนดอย
ครู
แดงเรี
ยนวิ
ชาเอกมานุ
ษยวิ
ทยาและสั
งคมวิ
ทยา ซึ่
งเป็
นวิ
ชา
ที่
ท�
ำให้
เคารพในภู
มิ
ปั
ญญา ในวิ
ถี
ชี
วิ
ต ในวั
ฒนธรรมท้
องถิ่
น ผู้
ที่
เข้
าไป
อยู่
ในชุ
มชนจะต้
องเข้
าไปเรี
ยนรู้
ไปกิ
นอยู่
แล้
วก็
ร่
วมกิ
จกรรมในวิ
ถี
ชี
วิ
และประเพณี
วั
ฒนธรรมต่
างๆ ดั
งนั้
นไม่
ใช่
เป็
นผู
จะไปสอนเขา แต่
เป็
ผู้
ที่
ไปเรี
ยนรู้
ไปเห็
นศั
กยภาพ ไปเห็
นสิ่
งที่
เป็
นความดี
งาม หรื
อเป็
นจุ
ดที่
เขาต้
องการเติ
มเต็
มสิ่
งที่
ยั
งขาดอยู
ไม่
ใช่
ไปเห็
นปั
ญหา แต่
ไปชื่
นชมใน
ภู
มิ
ปั
ญญาที่
งดงามที่
ท�
ำให้
พี่
น้
องชาติ
พั
นธุ
ต่
างๆ เราได้
เรี
ยนรู
การอยู
ร่
วม
เป็
นส่
วนหนึ่
งของธรรมชาติ
โดยมี
ความเคารพมี
ความอ่
อนน้
อมมี
ความ
เกื้
อกู
ลต่
อธรรมชาติ
อย่
างสมดุ
ลและยั่
งยื
การใช้
ชี
วิ
ตเป็
นครู
ในสภาพแวดล้
อมของสั
งคมบนดอยท�
ำให้
ครู
ได้
เรี
ยนรู
อะไรบ้
าง
ตอนที่
ครู
แดงยั
งเป็
นครู
อยู
บนดอยจะกิ
นอยู
บนดอยเลยไม่
ใช่
เช้
ไปเย็
นกลั
บตื่
นเช้
าก็
จะเดิ
นไปเยี่
ยมบ้
านเด็
กนั
กเรี
ยนก็
จะดู
ว่
าเด็
กกิ
นข้
าว
ส�
ำหรั
บใครหลายๆ คนแล้
ว ค�
ำว่
า ‘งานอาสา’ อาจ
ฟั
งดู
เป็
นงานยาก และต้
องเสี
ยสละเวลาให้
กั
บผู
อื่
นมากกว่
ตนเอง แต่
ส�
ำหรั
ครู
แดง-เตื
อนใจ ดี
เทศน์
ประธาน
มู
ลนิ
ธิ
พั
ฒนาชุ
มชน และเขตภู
เขา อดี
ตสมาชิ
กวุ
ฒิ
สภา
จั
งหวั
ดเชี
ยงราย นั
กอาสาผู้
อุ
ทิ
ศตนช่
วยเหลื
อคนไร้
สั
ญชาติ
ในประเทศไทยมาอย่
างยาวนานจนได้
รั
บรางวั
ลในระดั
บนานาชาติ
อี
กทั้
งยั
งผลั
กดั
นกฎหมายการศึ
กษาของเด็
กชายขอบ
จนท�
ำให้
เด็
กทุ
กคนในประเทศไทยซึ่
งไม่
ว่
าจะมี
สั
ญชาติ
ใดๆ ก็
สามารถเข้
ารั
บการศึ
กษาในทุ
กโรงเรี
ยนรั
ฐอย่
างเท่
าเที
ยมกั
ส�
ำหรั
บครู
แดงแล้
ว ‘งานอาสา’ คื
อสิ่
งที่
ท�
ำให้
เรานั้
ตระหนั
กถึ
งคุ
ณค่
าของการเกิ
ดมาเป็
นมนุ
ษย์
ว่
าแท้
จริ
งแล้
มนุ
ษย์
เรานั้
นไม่
ได้
เกิ
ดมาเพื่
อตนเองเพี
ยงอย่
างเดี
ยว แต่
เกิ
มาเพื่
อท�
ำตนให้
เป็
นประโยชน์
แก่
ผู้
อื่
นในสั
งคม
การปฏิ
บั
ติ
เราจะปฏิ
บั
ติ
โดยไม่
มี
การคิ
ดก็
ไม่
ได้
คิ
ดโดยไม่
ปฏิ
บั
ติ
ก็
ไม่
ได้
จะปฏิ
บั
ติ
โดยไม่
คิ
ชั
ดเจนก็
ไม่
ได้
"
11
1...,2,3,4,5,6,7,8,9,10 12,13,14,15,16,17,18,19,20,21,...56
Powered by FlippingBook