Read me 32 - page 11

ตัวรางวัลเองคิดว่ าก็ต้องปรับ โชคดีว่าซีไรต์ มีพลังบางอย่าง
ที่ท�ำให้มีคนสนใจมากที่สุดในวงการวรรณกรรรม แต่จะครอบครอง
ความรับรู้ หรือครอบครองความสนใจไปได้อี กนานแค่ไหนก็ ต้อง
พิสูจน์พอสมควร แต่เรารู้สึกว่ารางวัลก็ช่วยนักเขียนจากคนธรรมดา
ให้มีงาน ช่วยให้ได้ตีพิ มพ์ซ�้ำ หรือตี พิมพ์ได้ในผลงานชิ้นต่อไป เป็น
ผลดีต่อตั วเขาในอนาคต มันอ� ำนวยความสะดวกบางเรื่อง แต่เราว่า
ในโลกที่ทุกคนเขียนได้ รางวัลอาจไม่ส�ำคัญ หลายคนมีนิ้วกลมเป็น
โมเดล รางวัลคงไปตามไล่ให้เขาไม่ได้ แต่เขาได้รางวัลจากผู้อ่านอยู่
ทุกวั น จากการที่แบ่งกันอะไรกับผู้อ่าน
เริ่มจากอ่านนิยายสักเล่มที่เรารู้สึกว่าเราอ่านไม่จบ ลองอ่าน
ให้จบแล้วถามตั วเองว่าอยากอ่ านอะไรต่อ การเขียนไม่ ใช่แค่ค้นพบ
รูปแบบวิธีเลย หลายครั้งการเขียนก็มาจากการที่เราเลียนแบบงาน
ก่อนหน้า มันไม่ ใช่เรื่องที่แย่ การรู้สึกอยากเขียนให้ดีเหมือนนักเขียน
ที่เราอ่านเป็นเรื่องธรรมดา แต่เมื่อจุดหนึ่งจะมีเส้นทางให้เราไป เราจะ
ไม่มีวันก็อปเหมือนหมดเพราะเราคื อมนุษย์คนหนึ่ง เราจะเขียนมัน
ออกมาในอย่างที่เป็นตัวเราในวันหนึ่ง แต่ก่อนอื่นคือเราต้องเริ่มอ่าน
การอ่านคือการเขียนใหม่อีกครั้ง โดยที่มีร่ องรอยผู้ที่เขียนก่อนหน้า
ตราบใดที่คนอ่านหนังสือ เชื่อว่ามีงานประเภทนี้เกิดขึ้นตลอด
แต่เราจะเรียกมันแบบนั้นไหม ก็ขึ้นอยู่กับจินตนาการและความกล้า
ของคนก�ำหนด วรรณกรรมทุกเรื่องร้อยโยงหนังสือที่มีมาก่อนหน้าทั้ง
สิ้น ไม่ว่ าจะ อีเลียด ของ โฮเมอร์ ที่เอาเรื่องเล่ าที่มีมาก่อนมาขมวด
เข้ากับเรื่ องที่เขาก�ำลังเล่าเสมอ วรรณกรรมยิ่งใหญ่ก็คงมีได้ แต่คง
ไม่ได้เกิดโดยไม่มีรากสืบย้อน
ดีที่สุดคือท�ำให้หนังสือเป็นมิตร ถ้าเราสร้างเงื่อนไขและบอกว่า
คุณต้องอ่าน จะท�ำให้เขายิ่งกลัว ต้องสร้ างบรรยากาศ จริงๆ คิดว่า
อย่าง 1001 ราตรี ที่เอาแค่โควตมา บางครั้งแค่โควตสั้นๆ ท�ำให้คนไป
หาเรื่องราวยืดยาวมาอ่านจนจบก็มี หรือบางครั้งท�ำให้เขาอยากรู้อะไร
ต่อ มันอยู่ที่วิธีการ ต้องท�ำให้เข้าถึงได้ แต่ถ้าจะให้เขาต้องซื้อหนังสือ
หนาๆ ราคาพันห้า การท�ำให้เขาอ่านก็จะยากแล้ว
เรียกว่าเป็ นความส�ำคัญทางจิตใจไปแล้ว สนามพวกนี้ก็ยังมี
นะ พวกหนังสือที่คนอ่านกันจริงๆ ก็ยังมี นักเขียนเขาก็ท�ำได้ ตีพิ มพ์
ได้ ผ่านการพิจารณา แต่ส�ำหรับเราในปีสองปีนี้อาจจะไม่ต่างจากเดิม
เพราะยังมีสนามนิตยสารอยู่ แต่พ้นไปจากปีสองปีนี้ นักเขียนหน้าใหม่
คงอยากสร้างเพจอยากปฏิสัมพันธ์กับคนมากกว่ า เพราะเทคโนโลยี
ไม่รอเรา เมื่อสองปีก่อน เพจยังเป็นที่ที่ใครก็เห็น แต่วันนี้โลกของเฟ
ซบุ๊กถูกควบคุมด้วยอัลกอริทึ่ม ทุกอย่างจะเห็นได้เมื่อมีเงินจ่าย โลก
เป็นแบบนี้ เคลื่อนไปเรื่อยๆ เราจะเอาความรู้ความเข้าใจตรงไหนไป
อธิบายมัน ไม่ใช่แค่นักเขียนหรอก คนทั่วไปก็ต้องปรับตัว
ยุคที่ผลงานดีๆ ก็มีให้อ่านได้เยอะแยะทั่วไป ในโลกอนาคต
คิดว่ารางวัลในงานเขียนยังส�ำคัญอยู่ไหม
พอมีค�ำแนะน�ำอะไรส�ำหรับผู้ ที่อยากเขียน
หรือสนใจในงานเขียนบ้ าง
ถ้าอย่างนั้นในยุ คนี้จะมีสิ่งที่เรียกได้ว่าเป็น
‘วรรณกรรมอมตะ’ เกิดขึ้นอยู่หรือเปล่า
แล้วจะพอมีช่องทางอะไรให้ คนหันมาสนใจอ่านไหม
แล้วแบบนี้ นักเขี ยนยุคใหม่พอมีช่องทางอะไร
ให้มีหนังสือเป็นของตัวเองไหม
เยี่ยมชมโครงการของ
วรรณกรรมไม่จ�ำกั ดได้ที่
unlimitedliterature.org
1 1