Read Me 35 - page 16

016
/ คิดว่า 7 ปีที่ ผ่านมากับการเป็นฟรีแลนซ์ ให้อะไรกับตัวเองบ้าง /
7 ปี ที่ผ่านมาทำ �ให้ผมรู้ ว่าเรามีศักยภาพที่จะทำ �บางสิ่งบางอย่าง การที่ มนุษย์รู้ จักศั กยภาพของตัวเอง
เป็นสิ่งที่ดีนะ สมมติว่าเราทำ�งานออฟฟิศ ทำ�แค่ในฝ่ายที่ต้องรับผิดชอบ เราอาจจะเชี่ยวชาญขึ้น ทำ�ได้เร็ วขึ้น
ทำ�ได้เก่งขึ้นในทักษะบางอย่ าง แต่บางทีเราอาจจะไม่รู้ เลยว่าเราทำ �อะไรได้มากกว่านั้นอีก ผมว่ามันเป็น
ช่วงเวลาที่ผมได้เรียนรู้ ได้บ่มตัวเอง ถู กบ้าง ผิดบ้าง บางเรื่องถ้าอยู่ในกรอบการทำ�งานประจำ�เราก็ จะ
ไม่มีภูมิต้านทานแบบที่ เรามีใน 7 ปีนี้ ภูมิต้านทานในชีวิตมันเพิ่มขึ้ นจากการที่เราต้องรับผิดชอบตัวเอง
รับผิ ดชอบครอบครัว
/ คนส่วนใหญ่ มองว่าเขียนหนั งสือเป็ นงานที่อยู่ยาก คุณมี วิธีอย่างไรให้สามารถ
อยู่รอดได้ /
ผมมีคอลัมน์ประจ�ำอยู่ตามนิตยสารเล่มต่างๆ ซึ่งบรรณาธิการเขาต้องการความต่อเนื่องของเนื้อหาและวันเวลา
ส่งต้นฉบับ สิ่งส�ำคัญคื อเราต้องเขียนงานได้ตรงกลุ่มเป้าหมายผู้อ่านของเล่มนั้นๆ และพยายามส่งต้นฉบับให้
ทันเดดไลน์ ดังนั้นเราจึงต้องมีวินัย มี ความอดทนมากพอสมควร เพราะเดดไลน์คือสิ่งที่ฟรี แลนซ์ต้องบริหาร
เอง มีเดือนหนึ่งผมเคยปิดต้นฉบับมากที่สุ ดให้นิตยสาร 5 ฉบับพร้ อมๆ กัน นึกภาพตามว่ าแต่ละฉบับเนื้อหา
และสไตล์แตกต่ างกันไป แต่ ว่ามีคิวโรงพิมพ์ คิวการท�ำงานของฝ่ายผลิตใกล้เคียงกันหมด เพราะนิตยสาร
ต้องออกประมาณต้นเดือน เลทสุดกลางๆ เดือน สายพานการผลิตที่ ผมต้องส่ งให้แต่ละเล่มจึงต้องเป๊ะๆ หนึ่ง
ชั่วโมงยังมี ค่าเลย ทั้งชั่วโมงการนอนและชั่วโมงการท�ำงาน เพราะฉะนั้นต้องก�ำหนดเวลาให้ชัดเจน เวลาเมื่ อ
อยู่ในมื อฟรีแลนซ์เป็นเรื่องคอขาดบาดตายเสมอ ถ้ าท�ำงานประจ�ำแล้ วส่งงานเลท เราจะถูกหัวหน้างาน
ตักเตือน คาดโทษ เดือนหน้าอาจจะได้ไถ่ถอนความผิด แต่พอเป็นฟรีแลนซ์คุณไม่ มีเดือนหน้ าแล้ว คนจ้างเขา
ไม่ตักเตื อนหรอก เขาไปจ้างคนอื่นก็ได้
/ นอกจากบริหารเวลาแล้ว มีเรื่องอะไรอีกที่ นักเขียนฟรีแลนซ์ควรให้ความส�ำคัญ /
นักเขียนฟรีแลนซ์ต้องมีองค์ความรู้ บางอย่างที่ท�ำให้ผู ้ว่าจ้างเขาโอเคกับผลงาน บางงานเราต้องรีเสิร์ชเอง
แค่เปิ ดกูเกิลไม่พอ หาข้อมู ลผิวเผินไม่ได้ ต้องไปตามอ่าน ตามถ่ายเอกสารพวกคลิปปิ้งข่าวเก่าๆ ถ้าเป็น
ฟรีแลนซ์มาสักระยะหนึ่งเราจะรู้ศักยภาพตัวเอง ผมจะรู้ ชั่วโมงการท�ำงานที่ผมproductive มากที่สุ ด ก็ใช้ช่วงนั้น
ท�ำงาน ส่วนช่วงอื่นเอาเวลาไปออกก�ำลั งกาย ไปจัดบ้าน หรือว่าไปท�ำอะไรที่สอดคล้องกับการด� ำเนินชี วิต
ถามว่าได้นอนกี่ชั่ วโมง หลักๆ นอนกี่ชั่วโมงไม่ส�ำคั ญเท่ากับชั่ วโมงนอนที่มีคุณภาพ เช่น 4 ทุ่ มครึ่งถึงตี 2 ผม
ต้องนอน เพราะเป็นรอบที่ร่ างกายซ่อมแซมตัวเอง แต่จะตั้งนาฬิกาปลุกตอนตี 4 ครึ่ง เพื่อท�ำงานในสัปดาห์ที่
ต้องปิดต้นฉบับหลายๆ ชิ้น
/ แล้วการเปลี่ ยนสถานะเป็นคุ ณพ่อในช่วงนั้น กระทบต่อการท�ำงานขนาดไหน /
ช่วงที่ เลี้ยงลูกต้ องเอาเวลาลูกเป็นเกณฑ์ ต้องคอยชงนมป้อนนมลู ก ต้องท�ำให้ลูกหลับเร็วที่สุดเพื ่อท�ำงาน
ลูกอ่อน นอนน้อย งานท่วมโต๊ะ ไม่รู้ว่าผ่านช่วงเวลาคับขันนั้นมาได้อย่างไร หรือว่าบางทีอุ ปสรรคปัญหาจะมา
ช่วยจั ดการ วางระบบตัวเราใหม่ ระหว่างที่มึนๆ ท้อๆ อยู่ คล้ายกับว่างานกั บอุปสรรคบังคับตัวเราให้ท�ำได้เอง
แต่ถ้าถามว่ าวันนี้ ให้ผมเขียนงานครั้งละ 4 - 5 เล่มต่อเดือนอี กมั้ย คงจะไม่ ถ้าหากมันท� ำให้มีคุณภาพชีวิตที่แย่
ท�ำให้ร่ างกายพัง ต้องเอาค่าจ้างไปซื้อยา ต้องเจอความเครียด ความกดดันจากคนไม่ต�่ำกว่า 5 คนมารุมเราใน
หนึ่งเดื อน บางทีเราอาจจะต้ องการรักษาคุณภาพชีวิตที่ดี ท�ำงานพอประมาณ ถ้าเราท�ำ 2 - 3 เล่มได้ ดีอยู่แล้ว
บริหารทั้ง 3 เล่มให้ดีดีกว่า ปริมาณอาจจะไม่ ใช่ค�ำตอบ ยุคของการโชว์พาว อันล็อกพลังจบไปตั้งแต่ผมมีลูกแล้ว
/ คิ ดว่าชี วิตในอีก 7 ปีหน้าจะเป็นอย่างไร /
ถ้าถามคนที่ ท�ำงานประจ� ำอยู่ เขาก็คงจะรู้แหละว่า อีก 7 ปีข้ างหน้าเขาอาจได้ เป็นผู้จั ดการ อาจจะคุมงาน
ที่รับผิ ดชอบมากขึ้นเพื่อพิสูจน์ การท�ำงานมาได้ สักระยะใหญ่ๆ และมีวัยวุ ฒิถึ ง บางคนอาจมองว่า เขาต้อง
รักษาต�ำแหน่งงานของตัวเองไว้อย่างเหนียวแน่น ต้องรั กษาฐานรายได้ รักษาเกียรติ ภูมิของตั วเองไว้ ส�ำหรับ
ผมคิดก่อนเลยว่า ลูกสาวจะอายุ 11 ขวบ ผมน่าจะยังเป็นคุณพ่อที่ดูหนุ่มอยู่ (หัวเราะ) ยังได้ท�ำงานที่ ชอบอยู่
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ยังไม่ รู้ว่าเนื้องานข้างหน้าจะเป็นยังไง ผมอยากรักษาความรู้สึกที่ ยังสนุกกับการท�ำงาน อยาก
ดูแลลูก อยากไปวิ่งมาราธอน อยากมีเรื่องราวในชีวิตแบบนี้ แต่ลึกซึ้งกับแต่ละจุดมากกว่านี้ คิดว่ าน่าจะเป็น
7 ปีที่บ่มตัวเองให้มีภูมิต้านทานเพิ่มสูงขึ้น
แต่ว่าอนาคตก็ เป็นสิ่งที่ไม่แน่ นอนนะ ผมไม่กล้าพยากรณ์แบบเห็นภาพชัดหรอกว่าอี ก 7 ปีข้างหน้าจะ
เป็นยังไง ผมแค่หวั งว่าอยากจะอยู่กับโลกของการท�ำงาน ได้สร้างงานแบบที่ตัวเองภูมิใจ ถึงแม้เสียงของงาน
จะเบา แต่ก็ ขอให้มีคนได้ยินบ้าง ได้เปิดรับสิ่งใหม่ๆ และมีความมั่นคงทางฐานะเงินทองมากขึ้น มีความมั่นคง
ทางความรู้ สึ ก มีความคิดอ่านที่เป็นไปตามวัย เอาเป็นว่าถ้าให้ผมมองย้อนกลับมา 7 ปีที่ผ่านไป แล้วผมยังโอเคอยู่
ผมก็แฮปปี้แล้ว
มนตรี
บุญสัตย์
อดีตกองบรรณาธิการนิตยสาร
หนุ่มไฟแรง ตัดสินใจลาออกมา
จัดการกั บภารกิจวิทยานิ พนธ์
ปริญญาโทให้ลุล่วง ก่อนจะกลับ
ไปท�ำงานประจ� ำอีกครั้งตามวิ ถี
เดิม แต่กลับมีเหตุ การณ์หนึ่งที่
ท�ำให้ชายหนุ่มต้องเปลี่ยนเส้นทาง
ชี วิตมาชงนม เปลี่ ยนผ้าอ้ อม
ใช่แล้ว เขาก�ำลังเป็นพ่ อคน และที่
ส�ำคั ญเขาต้องลาออกจากงาน
ประจ�ำอย่างถาวร มาสู่เส้นทาง
ของฟรีแลนซ์เต็มตัว
จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ผ่านไป
7 ปีแล้ว บุ ๊ย - มนตรี บุญสัตย์
คื อนั กเขี ยนฟรี แลนซ์ ที่ป้ อน
ชิ้นงานคุ ณภาพให้ กับนิตยสาร
หัวใหญ่ หลายฉบับ พร้อมทั้งยัง
แบ่งเวลาบางส่วนไปจัดงานวิ่ ง
มาราธอน ขณะเดียวกันก็ยังต้อง
ดูแลลูกสาวตัวน้อยที่ก�ำลังเติ บโต
อีกด้วย
อะไรท� ำให้ เขายืนระยะ ท� ำ
หน้าที่เหล่านี้ได้อย่างดีตลอด 7
ปีที่ ผ่านมา บทสัมภาษณ์ ชิ้นนี้
มีค�ำตอบ
เรื่อง :
ภาพ :
speaker
สุพิเศษ ศศิวิมล
อดิ เดช ชัยวัฒนกุล
ชีวิตจริง 7 ปี ฟรีแลนซ์