โบม / Baum - page 37

37
“เด็กหนุ่มคนหนึ่งเคยขโมยเงินและกระติบข้าวใบนี้ ด้วยความเชื่ อถึงโชคลาภและความร�่ำรวย แต่โชคไม่ ดีที่ดันไปประสบอุบัติเหตุ
ตายริมถนนเพราะความโลภของตัวเอง” เสียงของพินิจตามหลังมาหาเด็กหนุ่ม พร้อมกับร่างที่เคลื่ อนเข้ามาประชิดได้ อย่างรวดเร็ว
ผิ ดปกติ เขาเอามือส่งกระติบข้าวให้เด็กหนุ่ม
“รับไปสิความร�่ำรวย โชคลาภอยู่ในนี้ ” พินิจส่งกระติบข้ าวให้
“ไม่ ๆ มันมี ผี” เด็กหนุ่มปากคอสั่นไปหมด เขาผลั กพินิจอออกไป ก่ อนจะวิ่งไปสู่แสงไฟดวงกลมโตจากรถบรรทุกสิบล้อคั นใหญ่
สว่างวาบเข้าที่ใบหน้า สายไปเสียแล้ว เสียงดังโครมกึกก้องไปทั่วบริเวณ
พินิจเดินตามมาดูร่ างของเด็กหนุ่ มที่แหลกเหลวริมถนน ในมือมีเพียงอดีตกระติ บข้าวที่ยับเยิน และย่ามที่ อัดแน่นไปด้วยใบไม้
พินิจยิ้มเศร้าๆ หวนคิ ดถึง เมื่อไม่กี่ปีมานี้ เด็กหนุ่มคนหนึ่งก็มาพบจุดจบอย่างง่ายดาย สมกับความต้องการอะไรง่ายๆ ไม่ลงทุ นลงแรง
ให้เหนื่อย เมื่อได้อย่ างก็ต้องเสียอย่าง เหมือนที่ ดวงวิญญาณตาฉ�่ำ สัปเหร่ อเคยบอกเขาไว้ ไม่มีสิ่งใดได้มาง่ายดายบนโลก เหมือนแก
ที่ได้เงินมา แต่ก็ต้ องพบจุดจบอั นน่าอนาถ วนเวียนอยู่ที่ศาลกระติบ เฝ้ามองผู้คนที่หลั่งไหลเข้ามากราบไหว้กระติบข้าวคนแล้วคนเล่า
แสงสี ทองยามเช้าสาดส่องลงมาแล้ ว ชาวบ้านมามุงดูศพเด็ กหนุ่มเพี ยงครู่เดียว ก็ วิ่งกรูไปตามเสียงร้ องระงมตกใจจากศาลกระติบ
นี่เป็นเรื่องที่ใหญ่กว่า กระติบข้าวหายไป ชาวบ้านพากันส่งเสียงโวยวาย ใครกันมันมาขโมยกระติบข้าวศักดิ์สิทธิ์
“เรามาบูชาไอ้ตัวนี้ก็ได้วะ” ชาวบ้านคนหนึ่งกระหืดกระหอบวิ่งมาแก้ปัญหา วางตุ๊กตาหัวกลมโต ตาโต ผมยาว วางไว้ที่ศาลแทน
กระติบข้าวที่หายไป
“มันชื่อลูกเทพ ขอให้รวยก็ได้ อาจจะรวยไวกว่าขอกระติบข้าวเก่าๆ ใบนั้น” เสียงชาวบ้านคนเดิมอธิบาย ชาวบ้านที่เหลือมองหน้ากั น
ก่อนจะส่งเสียงเฮออกมาอย่างพึงพอใจ พวกเขาลืมกระติบข้าวไปแล้ว ชั่ วเดี๋ยวเดียวขบวนการบูชาสิ่ งศักดิ์สิทธิ์สิ่งใหม่ ก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง
พินิจอดมองด้วยความประหลาดใจไม่ได้กับภาพตรงหน้า แต่หน้าที่ของเขาหมดแล้ว เด็กหนุ่มแววตาหลุกหลิกคนนั้นมาแล้ว ถึงเวลา
ที่จะมีคนมาท�ำหน้าที่เฝ้ ามองโลกของความเชื่อและความศั กดิ์สิทธิ์ แทนเขาเสียที หลังจากที่ เขารับท� ำหน้าที่แทนตาฉ�่ำมาหลายปี
ร่างที่ ปราศจากขาของพินิจเคลื่อนลอยห่ างออกไปจากกลุ่มควันธูป กลิ่นแป้งน�้ำอบ กลิ่นพวงมาลัยสารพัน และจากผู้ คนที่ ก�ำลังรุมล้อม
ขอพร