Read me 7 - page 3

EDITOR’S TALK
JULY/AUGUST 2011
ไม่รู้ว่าตั้ งแต่เมื่ อไหร่ที่ ‘นิตยสาร’ กลายเป็นเอกสารราย
สัปดาห์ /ปักษ์/เดือน อันแสนแห้งแล้ง มี รูปแบบ ‘วาไรตี้’ ที่
แทบจะไม่ ต่างกันไม่ว่าจะเป็ นฟรีก๊ อปปี้หรื อวางขายตาม
แผง ซํ้ายังเป็นแหล่งรวบรวมโฆษณาสินค้าจากผู้สนั บสนุน
เพื่อมอมเมาผู้อ่ านให้หลงใหลอยู่ ในโลกทุนนิยมอีกต่างหาก
ย้อนกลับไปที่รากศัพท์ของคำ�ว่า นิตยสาร (Magazine) คำ�
นี้มีที่มาจากภาษาอาหรับว่า makhzan แปลว่ ายุ้งฉาง หรือ
โกดังเก็บของ เมื่อนำ�ไปใช้ในอุปกรณ์บางชนิดจึงหมายถึ งช่อง
ว่างหรื อที่ว่างสำ�หรั บบรรจุบางสิ่งบางอย่าง เช่น ช่องใส่ม้วน
ฟิล์ ม หรือตลับลูกปืน เป็นต้น
เช่นเดียวกับการนำ�มาใช้ ในความหมายของสื่ อสิ่ งพิมพ์
Magazine หมายความถึงคลังเก็บข้อมูลในรูปแบบสื่อสิ่งพิมพ์
เมื่อคำ�นี้ เข้ามาในไทยครั้ งแรก กรมหมื่นพิ ทยาลงกรณทรง
บัญญัติศั พท์นี้ โดยการเลี ยนเสียงว่า ‘มัคสิน’ ซึ่งมีความหมายใน
ทำ�นองเดี ยวกับศัพท์เดิมมากกว่ า แต่ต่อมาเมื่อใช้ศัพท์บัญญัติ
เป็น ‘นิตยสาร’ ที่หมายความตามคำ�เพียงแค่ “หนังสือพิมพ์
ที่ออกเป็นรายคาบ” ความหมายดั้งเดิมจึงหายไป จนกระทั่ง
ปัจจุบั นจึงเกิ ดเป็นความหมายใหม่ดังที่ ผมได้นิยามไว้ ใน
ย่อหน้าแรก
เมื่ อผมได้มาทำ� Read Me ฉบับนี้ จึงคิ ดว่าน่าจะเป็นฤกษ์
งามยามดีที่ Read Me จะหวนกลับไปสู่ความหมายดั้งเดิม
ของนิตยสาร คือเป็นคลังเก็บข้อมูลของเรื่องที่ น่าสนใจในแต่ละ
วาระนิตยสาร พูดเป็นภาษาชาว TK ก็ต้ องบอกว่าเป็น “การ
รวบรวมองค์ความรู้ ในรูปแบบนิตยสาร”
ReadMe ฉบับนี้จึงอาจไม่ใช่นิตยสารบันเทิงวาไรตี้อันเปล่า
กลวงอย่างที่คนสมัยนี้ชอบอ่านกันแต่ผมก็มั่นใจว่า อย่างน้อย
องค์ความรู้ที่พวกเราได้รวบรวมไว้ในเล่มไม่ใช่ ความพยายาม
อันสูญเปล่า และจะไม่สูญหายไปตามกาลเวลาอย่ างแน่นอน
วุฒินันท์ ชัยศรี วิภว์ บูรพาเดชะ
ในชีวิตการเป็นคนทำ�หนังสือเกือบ 10 ปีที่ผ่านมา ช่วงเวลา
สั้นๆ ของการประชุ มทีมงานนิตยสารออนไลน์ Read Me เป็น
ความทรงจำ�หนึ่ งที่ผมประทับใจครั บ
มันไม่ได้เป็ นช่วงเวลาดราม่านํ้ าตาไหลหรือเปี่ยมสุขอะไร
มากมายขนาดนั้ น แต่ห้วงขณะที่ ความคิ ดเห็นในการทำ�
หนังสือของน้องๆ กำ�ลังพรั่งพรูออกมาบนโต๊ ะประชุมนั้น ผม
ได้ตระหนักถึงความเป็นอิสระและความสดใหม่ในแบบที่คน
ทำ�หนังสือควรมี
คนที่ทำ�หนังสือเป็นอาชีพมานานๆบางทีก็มีล้าหรือมีการยึด
ติดกับกรอบและกฎต่างๆ ที่เกิดขึ ้นระหว่างการทำ�งานอยู่บ้าง
แต่กับน้องๆ Read Me สิบกว่าคนนี ้ ดู เหมือนว่าพวกเขาจะยัง
รักษาอิสรภาพทางความคิดเอาไว้ได้ไม่น้อยและความจริงแล้ว
หนังสือ Read Me ก็แทบจะไม่ค่ อยมีกรอบอยู่แล้วด้วย ผมเลย
อดที่จะอิจฉาสถานภาพของทีมงาน Read Me อยู่บ้างไม่ได้
สิ่งที่ผมได้ทำ�ให้หนังสือเล่มนี้ก็คือการช่วยคอมเมนต์ และ
คอยดึงให้ ความคิดของน้องๆ เข้าที่เข้าทางบ้างเท่ านั้นเอง แต่
เนื้อหาและการงานต่างๆ ในหนังสือเล่มนี้ล้ วนเป็นผลงานของ
น้องๆ ทั้ งสิ้น
นับตั้ งแต่หน้ านี้ ไป เมื่อคุณได้อ่ าน Read Me ฉบั บนี้
นอกจากเนื้อหาสาระที่จะได้รับตามสมควรแล้ ว ผมหวังอย่าง
ยิ่งว่าคุณจะได้อ่านความคิด ความสดใหม่ และอิสรภาพของ
น้องๆ ที มงานที่ซ่อนอยู่ระหว่างบรรทัดด้วย
ให้สมกับที่หนังสือเล่มนี้มีชื่อว่า Read Me นะครับ