Read Me 36 - page 33

สิ่งที ่อยากบอกคนอื่ นเกี ่ยวกับความเป็ น
ลู กครึ ่งคือไม่มี ใครชอบตกเป็นเป้าสายตา
ตลอดเวลาหรอก “
“
ผิวด�ำจะเป็ นพลเมืองชั้นสอง แล้วการที่ เขาเห็นผู ้หญิงเอเชี ยกับ
ผู้ชายผิวด�ำและลู กที่เป็นครึ่งเอเชียและครึ่งผิวด�ำ อยู่ในครอบครัว
เดียวกัน ถ้าเอาไอโฟนมาถ่ายรู ปได้เค้ าคงเอามาถ่ายรู ปแล้ว พอเจอ
ปฏิกิ ริยาแบบนั้น มันแรงยิ่งกว่าอยู่ที่ไทยหรืออยู่ที่ ซาอุฯ อีก ก็เลย
รู้สึกว่าสรุปเราเป็นคนอะไรกันแน่
ตอนนี้ก็ยังรู้สึกอยู่
ก็รู ้สึกเรื่อยๆ เหมือนคนอื่นเขาคาดหวังอะไรไม่รู้ จากเราเยอะแยะ
เต็มไปหมดเลย แต่เอาจริงๆ เราก็คิดว่าตัวเองก็เป็นคนไทย คิด
แบบไทยๆ แล้วอยู่ที่นี่ มันง่ายที่สุด
แล้วส่วนตั วเรามีวิธี จัดการความขัดแย้งในใจตัวเองยังไง ถ้า
ความเข้าใจในแต่ละที่ที่คนมีต่อเรามันไม่เหมือนกัน
มันก็แก้ไม่ได้หรอก ปัจจุบั นก็ยังกระทบอยู่เรื่อยๆ แต่ เราก็พยายาม
เข้าใจว่าเขาคิดแบบนี้เพราะอะไร มันเหมือนกับทุกอย่ างมีเหตุและผล
ของมัน เขาแค่คิดอย่างนี้ เพราะมันมีสาเหตุ เอาจริงๆ เราก็ไม่ได้
ชอบหรอกที่คนมองเราไม่เหมือนกัน แล้วก็ชอบถามค�ำถามแปลกๆ
ท�ำให้ เรารู้สึกเหมือนเป็นตัวประหลาด แต่เราก็อยู่อย่างนี้มาทั้งชีวิต
แล้ว เราชิ นกับการที่คนอื่ นมองว่าเราไม่เหมือนคนอื่ น สิ่งที่ เรา
เป็นอยู่นี่ จริงๆ แล้วมันก็เป็นเรื่องธรรมดา ไม่ได้แปลกอะไร ความ
ไม่เหมื อนมันน่าจะดีกว่าความเหมือนนะ เราก็ควรจะภูมิใจกับมัน