แนะให้แนว - page 20

20
ประเภทนั้นกับบางอย่างนะครับ
มันไม่ มีอะไรดี เลย ไม่ว่ าจะเป็นคน สถานที่
สิ่งของ หรืออะไรก็ ตาม กรอบแบบนี้เป็นการมองโลกที่
ปิดกั้นความคิดสร้ างสรรค์ เพราะฉะนั้นเวลาเจอเพื่อน
ถามว่า “ไปกินร้านไหน” แล้ วมันตอบว่า “ไปกินท�ำไม
ร้านนี้ไม่ มีอะไรดีเลย” ให้หั นไปหาเพื่อนแล้วบอกว่า
“เหรอ?” แล้วก็เดิ นไป (หัวเราะ)
แมลงสาบ
พี่เคยฝึกงานที่บริษัทโฆษณา เวลาที่น้องเข้าไปใน
บริษั ทโฆษณา เราต้องขายของใช่ ไหมครับ พี่ให้โจทย์
มาโจทย์หนึ่งก็คือ ให้ขายแมลงสาบ มันจะขายได้ยังไง แต่
มีเพื่อนของพี่ที่มาจากอีกมหาวิ ทยาลัยนึง เขาก็ถามพี่
คนนั้นว่า “พี่จะให้ ผมขายใคร ถ้าพี่ให้ผมขายคนเลี้ยง
ปลา มันก็มีปลาบางประเภทที่มันกินแมลงสาบคือปลา
มังกร” มันกินแมลงสาบนะครับ คือถ้าพี่ให้ขายกับ
คนพวกนี้ก็ไม่ ยากเลย เขียนค� ำง่ายๆ ก็ได้ว่ าแมลง
สาบถูกๆ ชั่งกิโลขาย หรือว่ ามีโปรตีนเร่งเนื้อเร่ งโต
(หัวเราะ) ปัญหาคือคุณจะให้ผมขายใคร ถ้ าให้ผมขาย
เด็กน้อยเดินสยามที่หวาดกลัวแมลงสาบ แล้วคุณจะ
ให้ขายยังไงล่ะ เอาแมลงสาบติดเสื้อไว้เท่ ดี ท�ำให้ เป็น
เทรนด์กันเถอะ จะบ้าเหรอ! (หัวเราะ) แบบนี้ก็ไม่มี
ใครท�ำใช่ไหมครั บ มันอยู่ที่ว่ าเราเอาไปขายใคร และ
มันดีงามกั บอะไร มันไม่ ได้ดี งามกับทุ กคนนะครับ
ครั้งหนึ่งสมั ยที่เพิ่งสร้างสนามบินสุวรรณภูมิ มันเกิด
ปัญหาหนึ่งขึ้นครับ เพราะบริเวณนั้นไม่เคยมีสนามบิน
พอมีสนามบินขึ้นมาก็จะมี เครื่องบิน แล้วเสียงก็จะดั ง
เจ้าของบ้านที่อยู่ แถบนั้นก็จะออกมาบ่น ว่ านอนไม่ได้
เลย เครื่องบิ นขึ้นทั้งคืนเลย เป็นเรื่องเป็นราวต้องไป
ออกรายการคุณสรยุทธ ก็มี ตัวแทนไปออกรายการ
2 คน คนหนึ่งเป็นตัวแทนชาวบ้านที่เดือดร้อน อีก
คนหนึ่งเป็นฝ่ายรับผิดชอบของสนามบิน ก็คิดหาทาง
ว่าจะท�ำยังไงกันดี ระหว่างที่สองฝ่ายก�ำลังถกเถียงกัน
ก็มี SMS ปรากฏขึ้ นบนหน้าจอว่า “ก็เปิดผั บแถวนั้น
ให้หมดเลย แค่นี้ก็จบแล้ว” พี่รู้สึกว่าคนนี้มันคมว่ะ
ควรมาเป็นนายกฯ (ฮา) แก้ ปัญหาได้ฉั บไวมาก คือ
มันแค่นั้นเองครับ อาจดูเหมือนเรื่องติ งต๊อง แต่ มัน
เป็นวิ ธีคิ ดที่นอกกรอบมาก เราก�ำลังเถี ยงกันอยู่ ว่า
คนในบ้านจะนอนยังไงให้ หลับ เขาก็แค่ตอบว่าก็ ไม่
ต้องอยู่บ้าน ไปผั บสิ คือย้ าย RCA หรือผับทองหล่อ
ไปอยู่สุวรรณภูมิให้ หมด ทีนี้พอเครื่ องบินขึ้นเราก็ จะ
ได้ ซาวด์ใหม่ หวืดด ตึงๆๆๆ (หัวเราะ) มันอาจจะเกิด
เป็ นการผสมผสานอะไรใหม่ๆ หรือเป็นผับที่ คนแต่ง
ตัวแบบแอร์ โฮสเตสแล้วเสิ ร์ฟเบียร์ มี กัปตันในร้าน
อาหาร มั นก็จะเกิดไอเดียใหม่ๆ ขึ้นเยอะมาก เพียง
แค่ มีคนคนหนึ่งโยนไอเดียออกมาว่ าเสียงดังไม่ใช่
ปัญหานะ มันไม่ ใช่ปัญหาส�ำหรับทุกที่ มันอาจจะเป็น
อีกอย่างหนึ่งก็ได้ พี่มองโลกใบนี้กับทุกสิ่งทุ กอย่าง กับ
คน กับสิ่งของ กับทุกอย่าง เป็ นเครื่องหมายนี้เสมอ
นิทานเต๋ า
ความจริงมันเป็นเครื่ องหมายของเต๋า เวลามีคน
ดีๆ มาท�ำความรู้ จักกับเรา มันมีจุ ดด�ำอยู่เสมอครับ
เราแค่ ยังไม่ เจอเท่านั้ นเอง คนที่ดีมากเลย ไม่ หรอก
ต้องมี ด้านที่ไม่ดี ของเขา อย่าเพิ่งไว้ใจ แต่ไม่ได้ แปล
ว่าต้ องไม่รักเขานะครับ รักได้ แต่เผื่ อใจไว้ด้วย คนที่
แย่ มากก็ไม่ได้แย่ไปหมด คนที่ โง่มาก ก็ไม่หรอก มัน
อาจจะท�ำอะไรบางอย่างดีก็ได้ เช่ น ประกวดเรียงความ
เกี่ยวกับความโง่ (ฮา) คือมันอาจจะมีข้อดีแน่ ๆ ถ้าคน
นี้ ช้ามากๆ เลย เขาอาจจะวิ่งร้อยเมตรไม่ได้ แต่เขา
เดินทนได้นะครั บ
มี นิทานเต๋าอยู ่เรื่ องหนึ่งที่เขาเล่ากั นมานะครับ
เป็นเรื่องของอาจารย์จวงจื่อ เขาเดินเข้าไปในป่ ากับ
ลูกศิษย์ แล้วไปเจอต้นไม้ ใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง แล้ วต้นไม้
ต้ นนั้นมีตะปุ่ มตะป�่ำเต็ มไปหมด อั ปลักษณ์ มาก
ลูกศิษย์เลยบอกว่ า “ท่านอาจารย์ ดูนี่ซิ ต้นไม้ ต้นนี้
มันช่างไร้ค่าจริงๆ เอาไปท�ำบ้านก็ ท�ำไม่ได้ เพราะว่า
ผิวของมันอัปลักษณ์ เอาไปท�ำเครื่องเรื อนก็ไม่ได้ ถ้ า
เป็นเก้าอี้ นั่งไปก็ ไม่สบาย หนามจะต�ำก้น ท�ำเป็ นโต๊ะก็
วางของไม่ได้ ช่างไร้ค่ าจริงๆ” อาจารย์ก็มองต้ นไม้ต้น
นั้น แล้ วหันไปหาลูกศิษย์ พูดว่ า “ก็มันไร้ค่าแบบนี้ไง
จึ งไม่มีใครตัดมัน แล้วมันจึงให้ร่มเงาแก่ พวกเรา มา
ยืนหลบแดดเช่นในทุกวันนี้” คือมันเป็ นเรื่องของการ
มองว่ า จริงๆ แล้วสิ่งๆ หนึ่งจะดีหรือไม่ดี มันอยู่ ที่ตา
เรานะครับ ถ้าตาเรามองเห็นสิ่งที่ดีงามได้ สิ่ งๆ นั้น
ก็มีประโยชน์ได้เหมื อนกัน ดั งนั้นการมองว่ าอะไรแย่
หรื ออะไรที่มันไม่มีข้ อดีเลย ทุกครั้งที่เกิดความคิ ด
นี้ขึ้ นมาในหัวกับเพื่อน กับตัวเอง หรือกับใครก็ ตาม
ให้เรา ถามตั วเองว่า “เหรอ?” แล้วก็เดิ นไป (หัวเราะ)
กรอบของ ชื่ อเรียก
สัตว์แบ่งเป็นกี่ประเภทครับ สอง อะไรบ้าง บกกับ
น�้ำ ครึ่งบก-ครึ่งน�้ำ สัตว์ปีก สัตว์มีกระดูกสันหลังและ
ไม่มีกระดูกสันหลัง หรืออะไรจ� ำพวกนี้ เราจะแบ่งมัน
ออกเป็นแบบนี้นะครับ ถามว่าท�ำไมทุกคนแบ่งเหมือน
กันหมดเลย ค�ำตอบคือ ครูสอนมา ถ้ าวันหลังครูสอน
ว่าต้ องแบ่งมันออกเป็ นแบบนี้ๆ น้องตอบไปค�ำเดียว
เลยครับว่า “เหรอ?” (หัวเราะ) น้องเอาไปใช้ในโรงเรียน
เลยนะ ตอบแค่นี้น้องเท่เลย แต่ชีวิตน้องจะเป็นยังไงพี่
ไม่รู้นะ (หั วเราะ) ไปดู แลชีวิตกันเอาเอง แต่พี่มั่นใจว่า
น้องจะได้วิ ชาความรู้อย่างอื่ นเพิ่มขึ้ นแน่นอน มีนักคิด
คนหนึ่งเขาไม่เชื่อครับ ว่ าสัตว์ต้องแบ่งแบบนี้ ความ
จริ งแล้ว ความรู้ความเชื่อทั้งหมดที่เราถ่ายทอดกั น
มาเป็ นเพียงแค่ความรู้ที่เกิ ดในยุคไม่กี่ปีมานี้เองนะ
ครับ แล้วก็ถูกบอก พ่อแม่บอกเรามา เหมือนกับที่
พ่อแม่บอกว่าเราต้องแปรงฟันวันละสองครั้ ง ท�ำไม
เราต้องแปรงฟันสองครั้ งครับ ก็ ส.ล.น.(สร้างเสริม
ลักษณะนิสัย) มันบอกมา เหมือนการนอน ท�ำไมเรา
ต้องนอน 6-8 ชั่วโมง จริงๆ ในสมั ยโบราณ ย้อนจาก
นี้ไปสัก 400-500 ปี มนุษย์ไม่ได้นอนวั นละแปดชั่วโมง
นะครับ เรานอนวันละสี่ชั่ วโมง บางครั้งก็แค่สามแต่
แบ่งเป็นสองช่วง ปกติเที่ ยงคืน-ตีหนึ่งคนจะตื่ นออก
มา แล้วก็ออกไปนั่งคุยกันตอนกลางคืน จิบน�้ำชาอะไร
ต่างๆ หรื อมีลูกกันตอนนั้นนะครับ (หัวเราะ) แต่ว่าทุก
วันนี้มันนอนแบบนั้ น แล้วเขาก็บอกต่ อกันว่าการนอน
แบบนั้นเป็นเรื่องที่ ดี คุณต้องกินอาหารวันละ 3 เวลา
พวกนี้เป็นความรู้ที่ถูกสอนมาทั้งนั้น ไม่ใช่ความจริง
นะครับ นักคิดคนนี้เขาไม่เชื่อ บอกว่าสัตว์ไม่ได้ แบ่ง
แบบนั้ น เขาเลยไปรื้อสารานุ กรมจีนโบราณตั้งแต่
สมัยดึกด�ำบรรพ์มา สมัยนั้นคนจีนแบ่งสัตว์ออกเป็ น
37 ประเภทครับ โดยแต่ละประเภท มะลึกกึ๊กกึ๋ยทั้ง
นั้นครับ มีประเภทหนึ่งที่พี่จ� ำได้แม่นเลย คือสัตว์ ที่
ชอบท�ำแจกันแตก (หัวเราะ) แม่งเป็นประเภทด้วยเหรอวะ
คือไม่ว่าจะเป็น กระรอก หมู หมีขาว งู ม้า หมี ควาย
ถ้าท�ำแจกันแตกมึงอยู่ประเภทเดียวกัน ถ้ามีเพื่อนน้ อง
คนไหนชอบท�ำแจกันแตกก็อยู่พวกนี้ด้วยนะ (หัวเราะ)
ถามว่ามั นผิดไหม? ไม่ผิดเลยนะ ก็ มันชอบท�ำแจกัน
แตกเหมือนกันน่ ะ ไม่ใช่แค่นั้นนะครับ ถ้าน้องไปตาม
อ่ าน 37 ประเภทนี้มันประหลาดหมด แต่มันประหลาด