MARSHAL - page 10

10
โดย ฉัตรชนก ทองศรีสุข
ระบบไปรษณีย์ เริ่ มมีบทบาทในประเทศไทยในรั ชสมัย
พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 3 สมัยกรุงรัตนโกสินทร์
ตอนต้นเป็นยุคเฟื่องฟูด้านเศรษฐกิจ มีการติดต่อแลกเปลี่ยนสินค้ากับ
ชาวต่ างชาติ ด้วยเหตุนี้จึ งท�ำให้ ชาวต่างชาติเลือกเดิ นทางเข้ามาใน
ประเทศสยามเพื่อการค้าขายและเผยแผ่ศาสนา มิชชันนารีสมัยนั้นใช้
จดหมายในการติดต่อสื่อสาร ประเทศไทยจึงใช้ส่ วนหนึ่งของสถานกงสุล
อังกฤษเป็นสถานที่ประกอบการไปรษณีย์ เมื่อวันที่ 10 มิถุนายน 2399
อ�ำนาจของไปรษณีย์เริ่ มเป็นทางการขึ้นเมื่อรัชสมัยพระบาท
สมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่ หั ว รัชกาลที่ 5 โดยมีการจั ดตั้งไปรสนียา-
คารที ่ ท�ำการไปรษณีย์แห่งแรกของประเทศไทยในวันที ่4สิงหาคม2426
ภายหลังจากการจัดตั้งไปรสนียาคารขึ้น 48 วัน พบว่าการใช้ บริการทาง
ไปรษณี ย์เป็นที่นิยมอย่างมาก สาเหตุอาจเนื่องมาจากรากฐานความเป็น
มนุษย์ เองที่มีความต้องการพื้นฐานคือการมี เพื่อนและสังคม (Social
Needs) เมื่อเกิดความเหงาจึงต้องการสื่อสารพูดคุยหรือแบ่ งปันเรื่อง
ราว ดังนั้นระบบไปรษณีย์ที่ เป็นช่องทางการสื่อสารและการแบ่งปันไร้
สายเพียงหนึ่งเดียวที่เข้ามาใหม่ ดูทั นสมัยที่สุดและเป็นการบริการที่ไป
ได้ ไกลที่สุดในสมัยนั้น จึงท�ำให้มีผู้ ใช้บริ การจ�ำนวนมากในเวลาไม่นาน
หากมองกลับมาปัจจุบั น การสื่อสารที่ไปได้ไกลที่สุดครอบคลุม
ทั่วโลกและได้รับความนิยมที่ สุด มีสถิติการใช้ถึง 1,030 ล้านคนทั่วโล
กและในประเทศไทยเองมีผู้ ใช้ถึงประมาณ 23 ล้านคน ช่องทางนั้นคือ
“เฟซบุ๊ก” นอกจากนั้นยังมีช่องทางอีกหลากหลายที่ท�ำให้เราสามารถ
แบ่งปันเรื่องราวสู่คนที่เรารู้จัก ยกตัวอย่ างเช่น การใช้จดหมายอิเล็ก-
ทรอนิกส์ (E mail) ทวิตเตอร์ (Twitter) ฯลฯ แต่การมาของสื่อออนไลน์
ในโลกที่ ล�้ำสมัยมองไปทางไหน ไม่ว่าอะไรก็ดูสะดวกรวดเร็ ว
ไปเสียหมด การเข้าถึ งศูนย์กลางอ�ำนาจในการแบ่งปันเรื่ องราวหรือ
บอกต่อจึงกลายเป็นเรื่องง่าย ด้วยความรวดเร็วและสะดวกหลายคน
จึงสามารถควบคุมโลกทั้งใบได้ด้ วยปลายนิ้ว หากลองมองดู ในยุค
สมัยนี้คงหนีไม่ พ้นสื่อออนไลน์อย่าง “เฟซบุ๊ก” สื่อกลางที่ รู้ใจเจ้าของ
อ�ำนาจ ใช้งานได้ ครอบคลุมหลากเพศหลายวัย มี พื้นที่ให้เราได้ปลด
ปล่อยเรื่องราวของตัวเองรวมถึงแสดงความคิดเห็นลงบนพื้นที่ของ
คนอื่น ย้อนกลับไปก่อนที่สื่อกลางล�้ำสมัยนี้จะเข้ามาในประเทศของ
เรา เคยมีสื่อกลางอย่างหนึ่งที่ เป็นตัวกลางของการแบ่งปันเรื่ องราว
มีอ�ำนาจต่ อสภาวะจิตใจของผู้ ใช้ไม่ ต่างอะไรกับ “เฟซบุ๊ก” สิ่งนั้นคือ
อ�ำนาจของระบบไปรษณีย์
อำ�นาจที่ยังไม่หายไป