MARSHAL - page 14

14
โดย พัชนิดา มณีโชติ
(กริ๊ง กริ๊ง) เสี ยงกระดิ่งที่ ห้อยกั บลูกบิ ดประตูส่งเสียงเป็น
สัญญาณบอกถึงผู้ มาเยือนใหม่ เมื่อประตูเปิดออกเสียงกระดิ่งแรกดัง
ขึ้นพร้อมกับรองเท้าหนังสีด�ำขลับคู่แรกก้าวเข้ามา ก่อนที่ประตูจะปิดลง
เสียงกระดิ่งดังขึ้นเป็นครั้งที่สอง รองเท้ าส้นสูงสีแดงสดก้าวตามมา
ติดๆ ประตูปิดสนิทได้เพี ยงชั่วครู่เท่านั้น เสียงกระดิ่งครั้งที่สามก็ดังขึ้น
คราวนี้เป็นทีของขาขาวๆ ที่ก้าวเข้ามาในร้านด้วยรองเท้าผ้าใบสีฉูดฉาด
บรรยากาศในร้านคับคั่งไปด้วยผู้คน กลิ่นอายกาแฟคั่วบดหอม
ละมุนไปทั่วร้าน แสงสีส้มจากหลอดไฟบนเพดานท�ำให้ทั้งร้านดูอบอุ่น
และชวนให้รู้ สึกผ่อนคลาย
ผู้มาเยือนใหม่ทั้งสามต่างมองหาที่นั่งว่างๆ เป็นของตัวเอง แต่
กลับพบว่าเหลือเพียงโต๊ะกลมท�ำจากไม้ และเก้าอี้อีกสามตัวที่ ยังคง
ไม่มีเจ้าของ เท้าทั้งสามคู่เดิ นไปยังโต๊ะเป้าหมายตัวนั้นทันทีโดยไม่ ได้
นัดหมาย พลันมือทั้งสามก็แตะที่เก้าอี้ แต่ละตัวพร้อมกั น
สายตาแต่ละคู ่ ที่ ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนต่ างจ้องมองกั นไปมาอยู่
ครู่หนึ่ง ท่าทางของคนทั้งสามดูจะยั งไม่วางใจเพื่อนใหม่ที่เพิ่งพบกัน แต่
เมื่อเห็ นของที่อยู่ในมือของแต่ละคน ทั้งสามก็ยิ้มให้กันน้อยๆ ก่ อนจะ
เลื่อนเก้าอี้ออกมาเพื่อนั่งลงประจ�ำที่ของตัวเอง
ซองจดหมายสีขาวสามฉบับถูกน�ำมาวางบนโต๊ะโดยเจ้าของ
ทั้งสามอย่างพร้อมเพรียง ไม่ ทันที่ใครจะได้เอ่ยค�ำพูดใดๆ ออกมา เสียง
หนึ่งก็ดังแทรกผ่านความเงียบขึ้นมาให้ผู้ร่ วมโต๊ะทุกคนได้ยิน
“จะรับอะไรดีครับ” ร่างสูงโปร่งของคนๆ หนึ่งปรากฏขึ้นโดยที่
พวกเขาไม่ทันได้ สังเกต ผู ้ชายหน้าตาดีอยู่ ในชุดพนักงานกล่าวถาม
ร้าน...นั่งแชร์