Read me 24 - page 19

ย้อนไปตอนวัยหนุ่ม ท�ำไมอาจารย์ถึงสนใจจักรยาน
เราเรียนที่โรงเรียนโยธิ นบูรณะที่ มีชื่อเสี ยงด้านกีฬา รุ ่นพี่ที่เขา
แข่งกี ฬาก็เป็ นเหมือนฮีโร่ เราไปเชียร์ เขาแข่งที่สนามศุ ภชลาศัยระหว่าง
นั้นเราก็เป็ นนักสะสมแสตมป์ ด้วย แต่ เราเห็นว่ากี ฬามันเป็นอะไรที่
ท้าทาย เราอยากเป็นฮี โร่บ้างวันหนึ่งเพื่อนๆก็เอาจักรยานเสือหมอบคั น
หนึ่งไปให้เราลองขี่ ขี่ไปขี่ มา เฮ้ย!มันแปลกดี เร็วกว่ารถธรรมดาและมัน
ก็เบากว่าจักรยานทั่วๆ ไปประกอบกับตอนนั้นอยากเล่นกีฬาแต่กีฬาที่
เราอยากเล่นมันก็สู้เขาไม่ได้ ให้เราวิ่งก็ วิ่งไม่เก่ง แต่พอลองขี่จักรยาน
มันใช่ เราก็คิ ดว่าน่าจะซื้อจักรยานเป็นของตัวเองสักคันหนึ่ง เลยตัดสิน
ใจขายแสตมป์ทั้งหมดเพื่อรวบรวมเงินเก็ บไปซื้อจักรยานคันแรก
ท�ำไมต้องเป็นจักรยานเสือหมอบ ยังจ�ำบรรยากาศในการแข่งขัน
รายการแรกได้ไหม
มันเร็วกว่าจั กรยานอื่น เป็นการทดสอบทั้งร่างกายและจิตใจเรา
ด้วย เวลาเราแข่งต้องมีความมุ่งมั่น ต้องเอาชนะตัวเอง นักกีฬาต้ องมี
ระเบียบวินัยเป็นตัวบังคับถ้าไม่มีก็ เป็นนักกี ฬาที่ดีไม่ได้
การแข่งขันรายการแรกตอนนั้ นเป็นนักเรี ยน แข่งชิงถ้วยวชิรา
ลงกรณ์ เป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสบรรยากาศของสนามแข่งแต่ก่อนเราได้
แต่อยู่บนอั ฒจันทร์ ตอนนี้เราเป็นผู้เล่นเอง ได้มองจากสนามขึ้นไปบน
อัฒจันทร์ เป็นธรรมดาของทุกคนที่ จะรู้สึกตื่นเต้ นแต่พอสตาร์ท“ปุ้ง!” เรา
จะคิดอะไรไม่ได้แล้วสมาธิทั้งหมดมันต้องอยู่ที่จักรยานและการแข่งขัน
อาจารย์ได้ เข้าคัดเลือกเป็นนักกีฬาที มชาติด้วย
กีฬาจักรยานเหมาะกับอุปนิสั ยใจคอของเรา รูปร่างและกล้าม
เนื้อเราก็เหมาะกั บจักรยาน ในฐานะของนักกี ฬาแล้ว ถ้าไม่เป็นที มชาติ
แล้วมันเหมื อนไปไม่สุด เราเริ่มขี่ เสือหมอบครั้ งแรกตอนอายุ 15พออายุ
18ก็ติดทีมชาติ แล้วแต่ก็ไม่เอา ไปเก็บตัวอยู่ประมาณเดื อนกว่าๆก็ขอ
ลาออกมาเรียนหนังสือ การเก็ บตัวต้องใช้ความทุ่มเทมาก เราว่าเรายัง
แกร่งไม่พอ ประสบการณ์ ยังไม่พอ ให้คนที่เขามีความพร้อม มี ความ
ทุ่มเทน่าจะดีกว่าตอนนั้นก็เลยขอออกมาเรียนก่อน
แต่หลังจากนั้ นอาจารย์ก็ได้เป็นนักกีฬาทีมชาติ และได้ผันตัวเอง
มาเป็นนักต่อจักรยานด้วย
การแข่งขันจักรยานมันมีรุ่นอายุ พอเกินแล้ วก็ไม่ ได้คัดทีมชาติ
ระหว่างที่ เราไปแข่งงานต่างๆ เราสนใจเฟรมของจักรยานเราก็ไปศึกษา
รายละเอียด จนเราคิดว่าเราน่ าจะท�ำได้ เพราะเรียนจบทางสาขานี้มา
แต่ก่อนมีชมรมอยู่แล้ว เราก็ สั่งอะไหล่จากต่ างประเทศมาให้สมาชิก ก็
เลยเป็นที่ มาของธุรกิจเล็ กๆ แต่ตอนหลังกิจการร้ านก็แย่มาก เพราะ
ว่ากระแสจักรยานเสือหมอบมันลงหนักมากทั้งประเทศ ถึงขั้นที่ว่าทั่ ว
ประเทศ คนขี่เสือหมอบไม่น่าเกิน 500 คน กิจการมั นแย่ไปหมด บาง
เดือนขายได้ไม่ถึงพั นบาทก็เลยต้องเบรกกิ จการไว้ก่อน แต่ เรายังคง
ขี่จักรยานอยู่ตลอด
การต่อจั กรยานเราต้อง
ละเอียดรอบคอบ รู ้จัก
คิดหน้าคิ ดหลั ง ท�ำให้
รู ้จักระมั ดระวังเหมื อน
กับการใช้ชีวิต”
"
"
ส�ำหรับนักจักรยานเสื อหมอบคงไม่มีใครไม่รู้ จัก
‘บ้านเสือหมอบ’ ในย่านสามเสนอันเงียบสงบ ทันที ที่เข้า
มาจะสั มผัสได้ถึงความรัก ความชื่นชอบ และแรงบันดาล
ใจอันยิ่ งใหญ่ของจักรยาน...
อาจารย์สุรชัย ศศิบุตร เจ้าของบ้านผู้ชื่นชอบ
จักรยานเสื อหมอบเป็นชีวิตจิตใจ ผู้ที่เชื่อว่าตัวเอง ‘Born
to be rider’ หรือ ‘เกิดมาเพื่อปั่น’ อาจารย์เป็นหนึ่ง
ในอดี ตนักจักรยานที มชาติไทยที่ ไปคว้ารางวั ลมาแล้ว
มากมาย อี กทั้งยังเป็นนักต่อจักรยาน และอาจารย์ สอน
ต่ อจักรยานให้กับเหล่ าลูกศิษย์ ผู้มี เฟรมจักรยานยี่ห้อ
Boss เป็นของตัวเอง ซึ่งเหล่าลูกศิษย์ตีความว่าชื่อนี้มี
ที่มาจาก ‘Bicycle Of Surachai Sasibutra’
ในยุคสมัยที่เหล่า ‘คนหนุ่มสาว’ หันมาสนใจการ
ปั ่นจักรยาน คงเป็นการดีที่ เราจะเรียนรู้ประสบการณ์
จากนักปั่นผู้ผ่านเส้นทางของเวลามาก่อน
19