Read me 24 - page 43

คุณแม่คิดว่าความรักเป็นคนละเรื่องกับกามารมณ์ หรือเปล่า
ความรักต้องมีกามารมณ์ แต่กามารมณ์ไม่ต้องมีความรักก็ได้
เรื่องนี้มันยาวนะโดยส่วนตัวบทสรุปในประเด็ นนี้คื อ ทุกคนมีสิ ทธิที่จะ
รักในรูปแบบต่างๆแล้วมันก็เป็นความรักหมดแต่ส�ำหรับแม่อาจจะชอบ
ความรักที่เหมือนกับผ้าที่เพิ่งตากแดดเสร็ จ เหมือนที่ระบุไว้ในนวนิยายก็
เพราะว่ามันแสดงถึงความธรรมดาแล้วก็เรียบง่ายแทบจะไม่มีอะไรเลย
แต่ยุคสมั ยของพวกลูกมันน่าเศร้า แม่เคยถกกับภู (พีระจุฬา จุฬานนท์
ลูกชายคนเดียวของวีรพรซึ่งก�ำลังศึกษาอยู่ที่ BardCollegeBerlinสาขา
Liberal Arts) ว่าในปัจจุบันยุคลูกข้ามเรื่องของเพศสภาพ (gender) ที่
ไม่ใช่แค่ความเป็ นหญิงชายแต่มีเกย์ที่อยากเป็นทอมพระเจ้ าช่วย!
แต่คุณแม่เคยท�ำนิตยสาร นีออน ที่เป็ นนิตยสารเกย์ ก็ไม่น่าจะ
แปลกใจ
บ้า! ตอนนั้นมันมี แค่เกย์ แต่เร็วๆนี้เพิ่งเห็นผู้หญิงไว้เคราขึ้นไป
ร้องเพลงเป็นเรื่องน่าตะลึงมากนะอย่างที่บอกเหมือนเกย์อยากเป็นทอม
สรุปว่าอยากเป็นผู้หญิงหรือผู ้ชายหรืออะไรกันแน่ วะ (หัวเราะ)ผู้หญิงที่
มีเคราแล้วแต่ งกายเป็นหญิง นี่ มันต้องการอะไร แม่ว่ าเราข้ามเรื่องของ
เพศสภาพ (gender) หรือคนข้ ามเพศ (transgender) ไปชาติกว่าแล้ ว
ตอนนี้เหมือนเราก� ำลังจะข้ามมิติ (หัวเราะ) แม่ถึงรู้สึกว่าลูกอยู่ในยุคที่
หน้าสนใจมากของโลกนี้ ในบริบทต่างๆ ที่ถึงขนาดต้ องมาเถียงกันว่ า
ผู้ หญิงมี เคราขึ้นไปร้องเพลงควรได้ รางวัลไหม นี่ก็ ไม่ธรรมดาเลย
น่าสนใจมาก
ที่บอกว่าในยุคนี้สับสนเรื่องเพศสภาพหรือเรื่องต่างๆกระทั่งอาจ
รวมถึงความรักระหว่ างเพศด้วย เราควรอยู่ และ
รับมือกับเรื่องนี้อย่างไร
แม่คิ ดว่ามันมีวิ ธีที่จะได้ค�ำตอบของมันเองในแต่ละเจเนอเรชั่น
นะ สมมติในยุคของแม่ มันยังไม่ได้เปิ ดกว้างเรื่องเพศสภาพมากพอ เรา
ถูกก�ำหนดว่าถ้าเป็นผู้หญิงก็ต้ องรักผู ้ชายถ้าเป็นผู้ ชายต้องรักผู้หญิงอาจ
มีการยอมรับได้บ้างถ้าผู้ชายดีๆจะยอมรับผู้ชายดีๆสักคนหนึ่งแต่ในยุ ค
นี้มันเปิดกว้างขนาดที่ว่าเราจะรักเกย์ทอมดี้หรือใครก็ได้ ซึ่งหมายความ
ว่าตัวเลื อกของคนยุคนี้จะเยอะมากขึ้น
ถ้ามองในแง่ดี เราไม่ติ ดอยู่กับรสนิยมทางเพศ แต่เรารักเขาใน
ฐานะที่เขาเป็นคนๆ หนึ่งซึ่ งอาจหมายความว่า เรามองสิ่งที่อยู ่ข้างใน
มากกว่าในยุคนี้เราอาจไม่ได้ก้าวข้ามแค่เรื่องเพศแต่เราก้าวข้ามทุกสิ่ง
ก้าวข้ามความแตกต่างและความผิดปกติทั้งหลายทั้งปวงได้ นางในฝัน
ของคนๆหนึ่งจะเป็นใครก็ได้ อาจจะมี แขนเดียวขาเดียวทั้งนี้มันแสดงว่า
เสรีภาพทางความรู ้สึกของคนรุ่นนี้มีมากกว่าของคนรุ ่นแม่อย่างแน่ นอน
แม้จะซับซ้อนมากขึ้น
หลังจากได้อ่านวรรณกรรมร่วมสมัยอย่างหนังสื อ
ไส้เดื อนตาบอดในเขาวงกต ซึ่งก� ำลังเป็นที่กล่าวขวัญอยู่ใน
ขณะนี้ ปฏิเสธไม่ได้ว่า วีรพร นิติประภา ได้ท�ำหน้าที่ของ
เธออย่างดีในฐานะ ‘นักเขียนหน้าใหม่ ’ ที่บอกเล่ามายาคติ
ผ่านเรื่องราวของความรักอันขื่นขม รวดร้าว และอบอุ่น
ในเวลาเดียวกัน จึ งไม่ผิดแผกนักหากจะขอหยิบยืมมุมมอง
บางส่วน และฉกฉวยทัศนคติอันแยบคายบางประการของ
เธอมาบอกเล่า
จากคนรุ่นหนึ่งสู่อีกรุ ่นหนึ่ง เป็นค�ำบอกเล่าจาก
ผู้หญิงที่เป็นทั้ง แม่ นักเขียน และอดีตนั กโฆษณา สู่ไส้เดือน
พิการทางสายตาที่ยังไม่สามารถค้นพบนิยามความรักของ
ตนเอง หรืออาจท� ำหล่นหายระหว่างทาง ในวงกตแห่ ง
ความรื่นรมย์ของวัยหนุ่มสาว
แต่ ส� ำหรั บแม่ อาจจะชอบความรั กที่ เหมื อน
กั บผ้าที่ เพิ่ งตากแดดเสร็จ เหมือนที่ระบุ ไว้ ใน
นวนิยายก็เพราะว่ามันแสดงถึงความธรรมดา
แล้วก็เรียบง่าย แทบจะไม่ มีอะไรเลย "
43