Read me 13 - page 18

| Read Me 13 18
ความไม่ รู้’ เป็ นโจทย์ที่ ว่ าท้าทายแล้ว แต่ มั นยิ่ งท้าทาย
ถ้าคนๆ นั้นเป็น ‘ครู ’ หากไม่รู้จะสอนเด็กอย่างไร
ในวั นที่ อาจารย์เชวง ดุริยางคเศรษฐ์ เลือกมาเป็นครู
โรงเรี ยนสอนคนตาบอด ในรั้วสีส้มย่านราชวิถีแห่งนี้ ภาระหนักอึ้งที่
คุณครู มือใหม่ต้องรับมือไม่ใช่เรื่องความรู้ ที่จะนำ�มาสอน แต่จะสอน
อย่างไรให้ เด็กที่ มีความบกพร่ องทางการเห็นเข้าใจ บทเรี ยนแรก
จึงเป็ นครูเองที่ ต้องเรียนรู้ เรียนรู้โลกของคนตาบอด ซึ่ งมีทั้ งที่
ตาบอดสนิ ท และที่ สายตาเลือนราง เขาจึ งต้องเริ่มทำ�ความเข้ าใจ
ในธรรมชาติ ของเด็กๆ เป็นอย่างแรก “คนทั่วไปจะใช้สายตาประมาณ
70% ในการรับรู้ เรื่องราวต่างๆ ขณะที่คนตาบอดใช้ประสาทสัมผัส
ทางกาย การดมกลิ่ น และการฟัง เป็ นส่ วนมากในการรับข้อมู ล
แล้วจดจำ� เด็กเหล่านี้จึงมี ข้อจำ�กัดในการเรียนรู้สิ่งต่างๆ ซึ่งข้ อจำ�กัด
นี้ เองทำ�ให้คนทั่วไปมั กเลือกปฏิบั ติต่อผู้มีความบกพร่ องทางการเห็น
ด้วยความเห็นอกเห็นใจหรือสงสารเขามากเกินไป สิ่งที่เราควรทำ�คือ
ปฏิ บัติต่อเขาเช่นคนธรรมดาและช่วยเหลือตามโอกาส เพราะคนตาบอด
ก็ มี ความรู้ สึ กชอบไม่ชอบ มี ความนึกคิ ด ความสนใจใคร่ รู้
อยากแสดงความคิดเห็นไม่ต่างจากเรา”
การที่อาจารย์เชวงอยู่กับเด็ก ทำ �ให้เขาซึ มซับในธรรมชาติเหล่านี้
ทั้ งๆ ที่ไม่ได้เรียนจบการศึกษาภาคพิเศษโดยตรง แต่เริ่มจากการเป็น
ครูพลศึ กษา สอนกีฬา จนกระทั่ งปัจจุบั นมาสอนวิชา ความคุ้นเคย
กับสภาพแวดล้อมและการเคลื่อนไหว (Orientation and Mobility)
หลายคนจึงเริ่มตั้งคำ�ถามว่ านี่คือวิชาอะไร อาจารย์เชวงอธิบายว่ า
สำ�หรั บเด็กที่ มีความบกพร่องทางการเห็นแล้ ว นี่เป็นวิ ชาที่จำ�เป็น
ต่ อการดำ �เนิ นชีวิ ตของพวกเขาและเป็นวิ ชาเบื้ องต้นที่ ต้ องหั ด
ไม่ต่างจากการคัดตัวอักษร ก - ฮ ท่อง A - Z เลย ในชั้นอนุบาล เด็กๆ
จะต้องเรียนเรื่อง Body Concept รู้จักตัวเองให้ดีเสียก่ อนที่จะเรียนรู้
เรื่ องอื่ นๆ รู้จักอวัยวะบนร่ างกาย ฝึกหั ดการใช้ประสาทสั มผัส
โดยเฉพาะการได้ ยิน เมื่อแม่นยำ �แล้ วก็ เริ่ มเรียนการจั บทิ ศทาง
แยกแยะซ้ าย ขวา หน้า หลัง เพื่ อให้ช่วยเหลื อตนเองได้ ในวั ยนี้
ครูสอนคนตาบอด
แม่พิมพ์สีดำ�
ผู้สร้างฝันสีสัน