แนะให้แนว - page 44

44
การสื่ อสารและอ่านใจคนมันช่วยให้เข้าใจถึงวิธี
คิ ดกลยุทธ์ “ถ้าเราอ่านใจคนเป็ น เราท�ำอะไรขายก็
ขายได้ และการสื่อสารก็ส�ำคัญ มันมีหลักสองข้อคือ
หนึ่ งต้องรู ้จริง ต่อให้คุณจะพูดน�้ำไหลไฟดั บแค่ไหน
แต่ คุ ณไม่ ได้รู ้จริง ผู ้ใหญ่ หรื อคนที่รู ้เขาก็จั บได้
ดั งนั้นมั นต้องรู้ ทั้งข้อมูลอย่ างถ่องแท้ สองต้ องรู้
จั งหวะในการพูด ช่วงไหนจะฟังเขาบ้าง ช่วงไหนจะ
พูดโต้ตอบ คุณรู้ไหมว่าการรู้จั งหวะการพูดมันท�ำให้
ผู้ใหญ่ชอบ และเอ็นดูคุณได้ ยกตัวอย่าง ตอนที่ ผม
เป็นเด็กจะขายสตรอเบอรี่ คนซื้อต้องรู้สึกชอบผมก่อน
เขาจึงจะเชื่อว่าสตรอเบอรี่ ของผมหอม หวานมากอย่าง
ที่ผมบอก และเขาก็ ซื้อของของผม”
ข้อสอง
เราควรท่องเที่ยวให้มากขึ้น พิธาในวัย 18 ปี เริ่ม
เที่ ยวจากนิวซีแลนด์เกาะเหนือไปเกาะใต้ ไปอเมริกา
40 กว่ารัฐในหนึ่งเดือน เขาได้เรียนรู้วิธีผูกมิตรกับผู้คน
ระหว่างการเดินทาง ได้เรียนรู้ว่าตัวเองไม่ ใช่ผู้ยิ่งใหญ่
จากเดิมที่เคยมั่นใจว่าฝี มือในการเล่นกีตาร์ของตั วเอง
เจ๋ งไม่แพ้ใคร แต่เมื่อไปเที่ยวเนปาล เขาได้พบลุงแก่ๆ
คนหนึ่งบนภูเขา ลุงไม่ได้แต่งตัวเท่ เสื้อผ้าของลุงคนนั้น
เก่าซอมซ่อแต่กลับโซโล่กีตาร์เป็นไฟยิ่งกว่านักดนตรีชื่อ
ดังเสียอี ก การท่องเที่ยวครั้ งนั้นจึงได้ สอนให้เขาเรี ยนรู้
ว่า คนเราต้องท�ำตัวเหมือนน�้ำครึ่งแก้วที่พร้อมจะเปิด
รับสิ่งใหม่เสมอ และเราก็ต่างเป็นคนเล็กน้อยคนหนึ่ง
บนโลกใบนี้
“ถ้ าผมอายุเท่าพวกคุณ ผมจะเที่ยวไปในต่ าง
จั งหวัด ต่างประเทศให้ มากขึ้น การเที่ยวมันท� ำให้
เราได้อยู่กั บตัวเอง มันช่ วยให้เราค้นหาตั วเองเจอ
ได้ไวขึ้น การที่ เราอยู่แค่ ในสังคมแคบๆ มันไม่ได้
ท�ำให้เรารู้ว่า อะไรที่ ท�ำให้เราเหนื่อย อะไรที่ท�ำให้เรา
มีความสุ ข หรืออะไรที่ท�ำให้เราเจ็ บปวด มันท� ำให้เรา
มองโลกกว้างขึ้น”
“การท่ องเที่ยวมันท�ำให้คุณตระหนักว่าโลกนี้ มัน
กว้าง มันช่วยเวลาที่คุณเจอปัญหา คนทั่วไปเวลาเจอ
ปัญหาอาจจะมองแคบๆ เพราะโลกเขามันมีแค่นั้น แต่
คนที่รักการท่องเที่ยวจะแก้ปัญหาแบบมองกว้าง คื อ
การเคยเจอโลกในหลายหลากมุมมันจะสอนให้ เรา
มองปั ญหาแบบกว้างๆ มองถึ งที่มาและสาเหตุ ที่
เกิดปั ญหา แล้วเวลาจะแก้ปัญหานั้ นก็ค่อยมาแก้ใน
แนวดิ่ง หมายถึ งเราจะไม่มองอย่ างอื่นแล้ว เราจะมี
สมาธิในการแก้ ปัญหาด้วยวิธี นั้นอย่างเต็มที่ เราจะ
จั ดการปัญหาด้วยความเข้าใจวิ ถีโลก”
ธุ รกิจของ พิธา ลิ้มเจริญรัตน์ เป็นธุรกิจเกี่ยวกับ
ร�ำข้าวและผลิตผลการเกษตร ท�ำให้เขาต้ องออกต่าง
จั งหวัด เช่ น อยุธยา พิจิ ตร พิษณุโลก อยู่ตลอดเวลา
ไม่ ได้ นั่ งแค่ในออฟฟิ ศเพื่อสั่ งงานลู กน้องเพี ยง
อย่ างเดียว เขากล่าวค� ำขอบคุณบิดาผู ้ล่ วงลับถึ ง
วิสัยทัศน์ ที่ ส่งเขาไปใช้ชีวิ ตที่นิวซีแลนด์ เมืองที่เต็ ม
ไปด้วยไร่นา และขอบคุ ณทุกการเดินทางที่ผ่ านมา
ที่ช่วยท�ำให้ เขารักธรรมชาติ
“ชีวิ ตในแต่ละวันผมเหมือนขึ้นสุดลงสุด ในที่ นี้
หมายถึงวันจันทร์ผมอาจจะอยู่ต่างจั งหวัดกั บชาวนา
แก่ๆ ที่ท�ำงานหาเช้ากินค�่ำ ชีวิตไม่มีวัตถุมีราคาอะไรเลย
วั นศุกร์ผมอาจจะไปอยู ่บนตึกสู งในนิวยอร์กเพื่ อ
ท�ำการค้ ากับนักธุรกิจใหญ่ แบบนี้แหละมั นคืองานที่
ผมถวิลหา ผมดีใจที่ ตัวเองไม่ได้แค่ท�ำงานในออฟฟิศ
ผมจึงภูมิ ใจในสิ่งที่ตัวเองมี ผมรักในงานที่ผมท�ำและ
ทุกเช้ าตื่นมาก็อยากออกไปท�ำงาน”
“ตอนเราเป็นเด็ กเราคงไม่รู้จริงหรอก ว่าเราชอบ
หรือไม่ชอบอะไร การมี Mentor หรือต้นแบบมันจะ
ช่ วยให้เราหาตัวเองเจอได้” คือใจความที่เราจ�ำขึ้นใจ
ก่อนที่ คุณครูทิม-พิธา จะพานั กเรียนเข้าสู ่บทเรียน
ข้อที่สามในวิชาการตลาด ณ TK park ในวันนี้
ข้อสาม
คื อเราต้องหาต้ นแบบในชีวิต ตอนผมวั ยรุ่ น
ผมท� ำ ง า น ใ ห ้ ส� ำ นั ก ง า นบ ริ ห า ร แล ะพั ฒน า
องค์ ความรู้ (OKMD) เป็ นหน้าห้ อง ดร.สมคิด
จาตุศรีพิทักษ์ หน้าที่ ของผมคือเตรียม Speech ท� ำ
Presentation เรื่องธุรกิจข้าวและการเกษตรของไทย
ดร.สมคิดท่านไม่รู้หรอกว่าเป็นต้นแบบบางอย่างให้ผม
ไม่ว่ าจะเป็ นวิธีพูดหรือแนวคิดที่ ว่ าประเทศเราจะ
พัฒนาได้ ไม่ ใช่ด้วยอุ ตสาหกรรมหนัก เพราะเรา
ไม่ใช่ประเทศใหญ่อย่างญี่ปุ่นหรืออเมริกา แต่สิ่งที่จะ
ท�ำให้ประเทศไทยพัฒนาได้อย่ างยั่งยืนคื อ การเกษตร
แบบเพิ่ มมูลค่า ประเทศเรามี ประชากรกว่า 40% เป็น
เกษตรกร แต่พวกเขาเหล่ านั้นไม่มีโอกาสมานั่งอยู่ ตรงนี้
ให้เรามานั้ น เราจะสามารถน�ำมาใช้ในมหาวิทยาลัย
ชีวิตได้ ถ้าเรายังไม่เคยลงมือท�ำเสียก่อน
“การเคยผ่านงานบริการมาก่อนจะสอนวิชามนุษย์
คือ ก่อนที่คุณจะขายของได้ คุ ณต้องขายความเป็น
ตัวของตัวเองได้ เพราะต่อให้คุณจะก�ำลังขายสิ นค้า
ที่ดีมากแค่ไหน แต่ลูกค้าเขาไม่ชอบคุณ ไม่พอใจตัว
ตนของคุณ ไม่ชอบวิธี พูดของคุณ ไม่ชอบการแต่งตัว
ของคุณ ไม่ชอบสีหน้าของคุณ คุณก็ขายสินค้านั้นไม่ได้
ผมเลยจะบอกว่าการฝึกตัวเองด้วยการเคยท�ำงาน
บริการมาก่อน มันจะช่วยคุณได้ ถ้าผมย้ อนเวลา
กลับไปได้ ในตอนผมอายุเท่ าพวกคุณ ผมจะท�ำงาน
พวกนี้ให้มากกว่านี้ มันมีค่ากว่ าการไปเรียนวิชาพวก
นี้ในมหาวิทยาลั ยอีก เพราะนี่เป็นการเรียนรู้จริ งใน
มหาวิทยาลัยชีวิต”
“งานขาย งานบริการ เพราะมันช่วยลดอั ตตา ลด
ความคิดเรื่ องตัวเราของเรา ผมเองพอมาท�ำธุรกิจจึง
ได้รู้ว่ าหลักในการบริการและการขายคืออะไร หนึ่ ง
คือ รู้จักรัก โลภ โกรธ หลง ของมนุษย์ และ สองเรา
ต้องยอมโดนดุได้ บางครั้งเราถูก ลูกค้าผิ ด แต่มัน
ไม่จ�ำเป็ นที่เราจะต้องไปเถี ยงหรือเอาชนะเขา มันเป็น
ส่วนหนึ่งในงานที่ เราต้องท�ำให้ได้ นี่แหละคือสาเหตุว่า
ท�ำไมเราควรผ่านงานระดับล่างสุ ดพวกนี้ เพราะมันจะ
หล่อหลอมให้เราเป็นคนอดทนทั้งกายและใจมากกว่า
คนอื่นที่มากกว่านั้นคือเราจะรู้คุณค่าของเงินด้วย ซึ่ง
นิสัยพวกนี้ อาจจะยังไม่ค่อยพบในเด็กไทย”
ทิม-พิธา พบกั บการเปลี่ยนแปลงอีกครั้งในชี วิต
ตอนอายุ 25 ปี เมื่ อคุณพ่อเสี ยชีวิต มีหนี้หนึ่งร้อยล้าน
มีครอบครั วคือคุ ณแม่และน้ องชาย มี พนั กงาน
50 คนรวมครอบครัวของเขา คูณไปอีก 4 คน
รวมแล้ว 200 คน ให้ต้ องดูแล
“ตอนนั้นผมอายุ 25 จะท�ำอย่างไรให้ผู ้ใหญ่
เชื่อใจในตั วเด็กคนหนึ่ง การที่จะเดินไปขอเงินจาก
ธนาคาร เดินไปคุยกั บโรงสีเพื่อขอวั ตถุดิบของเขา
การที่จะต้องเดิ นไปขายของลูกค้า การที่จะต้ อง
ไปคุยกับญี่ ปุ่ นให้ เขามาร่ วมทุนกั บเรา ทั้งหมดนี้
มหาวิทยาลัยไม่ได้สอนผม แต่มหาวิทยาลั ยชี วิตที่
ผ่านมาก่อนนั้นสอนผม มันท�ำให้เราอ่อนน้อม เข้ าหา
ผู้ใหญ่เป็น เพราะไม่ว่าการท�ำธุรกิจ หรื อกิจกรรม
อะไรก็แล้วแต่ มั นแน่นอนอยู่แล้วว่ าจะต้องเจอทั้งคน
ที่อายุเท่ าเรา น้อยกว่ าเรา และมากกว่าเรา ที่ส�ำคัญ
คือผู้ใหญ่นี่ แหละจะเป็นฐาน เพื่อให้เราไปเป็นยอด
แล้วเราก็จะสามารถเอื้อมไปคว้ าในสิ่งที่ เราต้องการได้”