แนะให้แนว - page 41

41
นิยามของค� ำว่า “สังคมน่าอยู่” ส�ำหรับคุณ
เป็นแบบไหน
แนน-นนลนีย์ : สังคมที่ น่าอยู่ ส�ำหรั บแนนแทบไม่
ต้องใช้ เงินเลย อย่างการใช้ ชีวิตด้ วยจักรยานก็ตอบโจทย์
แนนนะ สมมติเรามีเงิ น 100 บาท ถ้าเราใช้ รถโดยสาร เรา
ก็จะไม่สามารถด�ำรงชีวิตให้ พอได้ แต่ใช้จักรยานเราอยู่ ได้
ขับเที่ยวได้ กิ นข้าวข้างทางได้
อะไรคือหั วใจส� ำคั ญที่ ท�ำให้ เราสามารถ
ต่อยอดโครงการต่ างๆ จนกลายเป็ น
โครงการที่
ให้ ประโยชน์ให้แก่สังคม
แนน-นนลนีย์ : หัวใจของตัวเราเองนั่นแหละส�ำคัญ
ที่สุด เราต้องถามตัวเองว่า รักและชอบสิ่งที่ท�ำอยู่นั้นจริงๆ
ไหม ไม่ใช่ท�ำเพราะต้องท�ำ ถ้าเรารู้ว่าตัวเองชอบอะไร เรา
จะสามารถอยู่กับสิ่งนั้ นได้อย่างมี ความสุข สิ่งที่แนนท�ำ
อาจจะเหมือนว่าสังคมได้ ประโยชน์ แต่จริงๆ แนนก็ได้รับ
ความสุขกลับมาเต็มๆ เหมือนกัน ก่อนหน้านี้มีพี่ ๆ หลาย
คนในชมรม แนนไม่เคยรู้จัก แต่เขาเลือกมาช่วยเรา แนนก็
เคยถามพวกเขาเหมือนกันว่าเพราะอะไร เขาก็ บอกว่ามี
เด็กที่ คิดจะท�ำโครงการเพื่อสังคมเป็นร้ อยเป็นพัน แต่ที่
ท�ำจริงๆ มีไม่ถึงห้า หรือระหว่างท�ำๆ อยู่ ก็มีคนถอนตัว
เพราะไม่เห็นความคืบหน้าก็มี แนนมองว่าหัวใจส�ำคัญที่
จะพาโครงการต่างๆ ไปได้ เราต้องมีใจที่มุ่งมั่น และรัก
ที่จะท�ำมันอย่างแท้ จริง อี กอย่างแนนเป็นคนที่มีความคิด
อันหนึ่งว่า เมื่อไม่มีใครท�ำ อย่ างนั้นเราท�ำเอง เหมือนกั บ
ที่เปิด Cafe’ Velodome ก็เพื่ อให้สถานที่ นี้เป็นเซ็นเตอร์
ใครอยากมาปรึกษาเรื่องจักรยานก็ มาปรึกษาเราได้ อยาก
ให้เกิ ดเป็นชุมชนของคนที่รักหรื อชอบจักรยานได้ มา
พูดคุย แลกเปลี่ยน
ถ้าพู ดกั นตรงๆ การที่ ไม่มี คนท� ำอย่าง
จริงจั งเท่ าที่ ควร เกี่
ยวข้ องกับเรื่ องเงิน
ด้วยหรือเปล่า และเราจะท�ำอย่างไรให้การ
รณรงค์ เรื่องจักรยานยั่งยืน
แนน-นนลนี ย์ : ถู กต้องเลยค่ ะ สิ่งหนึ่ งที่แนนท�ำ
คาเฟ่ขึ้นมา เพราะว่ าอยากท�ำอะไรที่ยั่ งยืน เพื่อน�ำเงินส่ วน
นั้นมาท� ำเพื่อสังคมต่อ จริ งๆ แล้วองค์กรหลายองค์กร
อยู่ ได้เพราะเงินบริ จาค แต่แนนไม่อยากได้เงินบริ จาค
แนนอยากท� ำให้มันยั่งยืนกว่านั้น เพราะว่าเงินบริจาคอาจ
จะหมดไปก็ได้ เพราะฉะนั้นจึงเกิดโปรเจ็คต์ Bike Xenger
เกิดโครงการต่างๆ ขึ้ นมา นอกจากนั้นจะเห็นได้เลยว่า
Bangkok Bicycle Campaign ไม่ ได้มีการรับบริจาค
จากใคร และจะแชร์ ข้อมูลที่เป็นจริ งเท่านั้น เพราะก่อนจะ
โพสต์อะไร แนนจะคัดกรองทุกอย่าง ลงไปดูให้เห็นด้ วย
ตาตั วเองว่า ที่นั้นๆ เกิดปัญหาจริงหรือเปล่า ถึงจะแชร์
ข้อมู ลออกไป เพื่อเป็นการแก้ปัญหาให้ถูกจุด แนนมอง
ว่าการท�ำให้ ยั่งยืน ต้องใช้ เวลาอีกนาน แต่จะหยุดท�ำไม่ได้
เท่านั้นเอง จริงๆ ก่อนเริ่มท�ำคาเฟ่ หลายคนก็ถามว่าท�ำไป
ท�ำไม จะอยู่ได้อย่างไร แนนก็เลยท�ำให้ เขาดู ทุกวันนี้ มัน
ก็ อยู่ได้ คือคนเราชอบมองเรื่องตัวเงินที่ มันสูงๆ ไว้ก่ อน
เลยกลายเป็นธุรกิจสีเทา แต่แนนพยายามท�ำธุรกิจให้เป็น
สี เขียว คือเราได้ครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งหนึ่งให้สั งคม แล้วทุ ก
วันนี้ก็ เกิด Bike Cafe ขึ้นเยอะไม่ใช่แค่ในกรุงเทพฯ มัน
กระจายไปต่ างจังหวัดด้วย
ตั ้ งแต่ รณรงค์เรื่ องการใช้จักรยานมา เห็น
อะไรเป็นรู ปธรรมแล้วบ้ าง ในกรุงเทพฯ มี
อะไรที่ดีขึ้นหรือแย่ลงไหม
แนน-นนลนี ย์ : แนนท�ำตรงนี้มา 4 ปี สิ่งแรกที่เห็นคื อ
หลายคนเปิดใจให้กับคนปั ่นจักรยานมากขึ้น อย่างล่าสุด ก็
ท�ำเรื่องสายตรวจจั กรยาน ร่วมกับ สน.ชนะสงคราม ซึ่งเป็น
สน. แรกที่มีสายตรวจจักรยาน พอต�ำรวจมาปั่นก็ เหมือน
กั บเข้าใจเรามากขึ้น ส่วนเราก็เข้าใจเขามากขึ้น จักรยานมี
พื้นที่ขับขี่ บนท้องถนนมากขึ้น ส่วนที่แย่ก็เป็ นเรื่องของถนน
ที่มันต้ องทรุดโทรมตามระยะเวลาอยู่แล้ว แต่มีหลายอย่าง
ที่เป็นสั ญญาณที่ดีขึ้น เลนจั กรยานก็มีเพิ่ มมากขึ้นจาก
แต่ก่ อน เริ่มมีการปรับปรุงทาง เช่น เส้นทางข้ามคลอง
ปกติเราต้องอ้อมไกล เราก็ขอเสนอให้ท�ำสะพานข้ามคลอง
แต่ก็ยั งมีอีกหลายอย่างที่ต้องพัฒนากันไปเรื่อยๆ
เมื องจั กรยานในภาพฝั นของคุ ณเป็ น
อย่ างไร
แนน-นนลนีย์ : ยังมองไม่เห็นเลย (หัวเราะ) แนนคิดว่า
ภาครัฐเป็นส่ วนส�ำคัญมากที่จะท�ำให้การรณรงค์เกิดเป็น
รูปธรรมชั ดเจนนะ แนนอยากให้จั กรยานมีพื้ นที่บน
ท้องถนนมากกว่านี้ อยากให้คนใช้รถยนต์เข้าใจคนขับขี่
จักรยาน หาจุดร่ วมที่ใช้ชีวิตร่ วมกัน แต่จริงๆ ทุกวันนี้
แนนก็ รู้สึ กดีที่เริ่มมีคนสนใจจักรยานเพิ่มมากขึ้น ความ
เปลี่ยนแปลงก็มีเกิดขึ้นบ้าง แต่ ส�ำหรับแนนยังไม่ทั้งหมด
สิ่งที่แนนอยากได้ คืออยากให้จักรยานเข้าไปอยู่ในที่ประชุม
ของสภา เป็นส่วนหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงเมือง
ย้อนกลับไปตอนเป็ นนักเรียน วิ ชาแนะแนว
มีบทบาทกั บชี วิตไหม และยั งจ� ำอาจารย์
แนะแนวของตั วเองได้ไหม
แนน-นนลนี ย์ : ด้วยความที่เราเรียนไม่เก่ง ไม่รู้ว่าจะ
เรียนอะไร สิ่งที่เขาแนะแนวให้ตอนนั้น ก็เหมื อนไม่ใช่สิ่งที่
เป็นตัวเราสักเท่าไหร่ ก็เลยรู้สึกว่ าเราก็แค่ท�ำตามที่ผู้ใหญ่
บอก เรียนไป เป็นเด็กดี เข้าห้องเรียน ไม่โดดเรียน ตอน
นั้นไม่รู้ว่าโตขึ้นเราอยากเป็นอะไร ชอบอะไร จนวันหนึ่ง
นั่งท�ำบัญชี ให้แม่ ก็ต้องใช้ คอมพิวเตอร์ ท�ำ ก็ เลยไปเรียน
พิเศษตามร้ านคอมฯ ก็สนุกดี ก็เลยเลือกเรียนคอมฯ
แต่จ�ำชื่อ อาจารย์แนะแนวไม่ได้หรอกนะ