แนะให้แนว - page 39

39
จะท�ำให้ปลอดภั ยกว่าไม่มีอุปกรณ์ป้องกั นอะไรเลย
อีกอย่ างพื้นที่ จักรยานยังมีไม่ มากนัก ก็ ควรมีหมวก
กันน็อค และก็ ไฟท้าย ส�ำหรับเวลากลางคืน ส่วนถุงมือ
จะมีหรือไม่มีก็ได้ แต่ จริงๆ ก็เป็ นอีกหนึ่งอุ ปกรณ์ที่
เซฟมาก อย่างเวลาเราไปจับนู่นจับนี่ หรือจักรยานล้ม
มือกระแทก ส่วนการเลือกจักรยาน ก็เลือกจากคัน
ที่เราชอบ แล้วเกิ ดวันหนึ่งเราติดใจจริ งๆ อยากเดิน
ทางด้วยจักรยาน ก็ค่อยซื้อจั กรยานที่เหมาะในการ
ใช้งานนั้ นๆ”
“กฎจราจร การดู ไฟ เราก็ต้องดูเป็น ควรขั บขี่ให้
อยู่ทางซ้ายของถนน แต่ อย่าชิดซ้ายจนเกินไป เพราะ
อาจท�ำให้ตกขอบถนน อยู่ประมาณล้อซ้ายของรถยนต์
เวลาปั่น ควรเปิ ดไฟให้รถยนต์เห็ นว่าเรามีตัวตนอยู่
บนถนน การออกถนนใหญ่ อาจท�ำให้ หลายคนกลัว
มีน้องหลายคนอยากปั ่นแต่ผู ้ปกครองไม่ให้ก็เยอะ
แต่จริงๆ แนนอยากบอกว่ามันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด
เพราะเส้นทางที่ เราไป เราไม่ได้ใช้ถนนใหญ่เท่าไหร่
แต่ละจุด ส่วนใหญ่เป็นชุ มชน สามารถซอกแซกไปได้
แต่ทุกคนไม่เคยรู้ ท�ำให้ ผู้ใหญ่หลายคนกลั วลูก
หลานตัวเองได้ รับอันตราย แนนจะส� ำรวจทางทุก
ชุมชนทั้งหมดแล้วว่าซอยไหนทะลุซอยไหน มีรูปภาพ
มีเส้นทางบอก ถ้าไปเป็ นกลุ่มก็ ยิ่ งไม่อันตราย
Cafe’ Velodome ก็มีการจัดทริปทุกๆ เดือน สามารถ
มาร่วมกับเราได้”
แฟชั่ นกับสังคม
ไปด้วยกั นได้
“บางคนกลัวการที่จักรยานกลายเป็นแฟชั่น แต่
แนนคิดว่าการเป็นแฟชั่นเป็นเรื่ องที่ดี เพราะอะไรที่
เป็นแฟชั่นมันเข้าถึงคนเร็ว ส่วนประเด็นที่เด็กบางคน
ให้ความสนใจเรื่องจั กรยานราคาแพงมากกว่าการ
ปั่นจักรยาน แนนไม่ได้ มองอะไรตรงนั้นเลย เพราะ
จักรยานเป็นเรื่องความชอบส่วนตั ว ไม่ได้ ว่าอะไรเขา
คือถ้ าใครมีก�ำลังก็ท�ำของเขาไป เพราะว่าความสุขของ
แต่ละคนไม่เหมือนกั น บางคนมีความสุ ขที่จะแต่งรถ
สวยๆ ออกมาโชว์ ก็เหมื อนกับ เราชอบไอติมคนละ
รสชาติ แต่เขาก็คือเพื่อนในสังคมของเราเหมือนกัน”
“สังคมจักรยานมีหลายประเภท บางคนปั่นแบบ
ชิ ลล์ๆ เสพบรรยากาศข้ างทาง บางคนปั่นเที่ยวแบบ
หรูๆ บนท้ องถนนมีทุกรูปแบบ พนักงาน รปภ. คือ
แบบทุกคนที่ปั่นจักรยานเราทักทายกัน เป็นวัฒนธรรม
จั กรยานที่สืบทอดต่อกั นมา สังคมจักรยานมีหลายรูป
แบบ ทุ กคนใช้จักรยาน ส่วนจักรยานใครจะเป็นแบบ
ไหนก็เป็ นเรื่องของรสนิยมมากกว่า”
เมื่อถามถึงข้อดีของการเชิญชวนให้คนหันมาปั ่น
จั กรยานเยอะๆ เธอบอกว่าไม่ได้ต้องการเรียกร้องให้
ทุกคนต้องออกมาปั่นจั กรยานกันหมด เพียงแต่อยาก
ให้ทุ กคนค้นหาความชอบของตัวเองให้เจอ เพราะนั่ น
จะเป็นจุดเริ่ มต้นของ “ความสุข”
“จริงๆ แล้ ว แนนไม่อยากให้มาปั่นจักรยานกัน
หมดทั้ งเมืองขนาดนั้น แต่แนนอยากให้ ทุกคนค้นหา
ตัวเองเจอมากกว่ า เช่น ในสิ่งที่เราชอบว่ าเราชอบอะไร
เพราะของทุ กๆ อย่างมันสามารถเอามาช่วยสังคมได้
ถ้าเราท�ำในส่ วนที่เรารั กแล้วก็แบ่งปันให้ สังคม อาจ
จะไม่ โดยตรง โดยอ้อมก็ ได้ สิ่ งที่แนนท�ำอยู่ทุ กวัน
นี้ อยากให้ออกมาในมุมนั้นมากกว่า”
ไม่ทุ่มเท
ไม่ถึง
ในขณะที่นักรณรงค์จ�ำนวนหนึ่งก�ำลังเริ่มถอนใจ
กับการท�ำงานของหน่วยงานราชการ หรือล้มเลิกเอา
ดื้อๆ เมื่ อไม่เห็นสิ่งที่ ตัวเองรณรงค์เป็นรูปเป็นร่างเสียที
แต่ แนน-นนลนีย์ สาวนักรณรงค์เพื่อจักรยานคนนี้ ไม่
เคยหมดแรงเลยสักวัน เธอใช้พลังของคนตัวเล็กๆ คน
หนึ่งมาตลอด 4 ปี เพื่อพูดสิ่งที่ ควรพูด และมุ ่ งมั่ น ตั้งใจ
จริง เพื่อเปลี่ยนแปลงสังคมให้น่าอยู่ด้วยจักรยาน
“ถ้าถามว่าแนนเป็นนักพัฒนาสังคมไหม แนนอยาก
จะบอกว่า แนนยังไม่ใช่ตัวจริ งอย่างพวกพี่อ้ อย พี่ปุ้ม
พี่สันติที่ เขาท�ำมาก่ อนเราตั้ง 20 ปีแล้ว มี บ้างบางครั้ง
แนนก็ท้อ แต่พี่เขาก็บอกว่ าต้องอดทน แนนไม่ใช่นัก
พัฒนาสังคมโดยตรง แต่แนนแค่เอาสิ่งที่ตัวเองรักมา
แบ่งปันกับส่วนรวมเท่านั้ นเอง”
และเมื่อถามว่าอยากพั ฒนาอะไรต่อไป เธอตอบ
ด้วยน�้ ำเสียงจริงจังว่า “อยากท� ำให้เมืองน่าอยู่กว่านี้
ซึ่ งแน่นอนไม่ใช่แค่การรณรงค์ เฉพาะเรื่องจักรยาน
แต่ หญิงสาวคนนี้หมายถึงปั ญหาในสังคมเมืองอี ก
หลายอย่างที่ก�ำลังถูกมองข้ าม
“ตอนนี้อยากได้คนมาท�ำเรื่องคลอง หลังจากเรา
ใช้รถ เราก็ ลืมคลองกันไปเลย ตอนนี้ยังไม่มีใครโฟกัส
เรื่องคลองโดยตรง หลายคนก็บ่นกับเราเหมือนกันว่ า
ท�ำไม กทม. ท�ำให้แต่ จักรยาน แล้วคนเดิน คนพิการล่ะ
คือแนนอยากจะบอกว่าตอนที่ไปเสนอ กทม. เราก็ต้อง
โฟกัสสิ่งที่เรารู้ เพราะฉะนั้นใครอยากให้เมืองน่าอยู่
แบบไหนก็ต้องลุกมาช่วยกันท�ำตรงจุดนั้น”