อ่อนหัตถ์ - page 17

17
คุณก็อยากได้แต่ฝีมือคุณไม่ถึง อาจารย์ต้องอ่านความรู้ ความคิด
ของเขา ถ้าเขาอยากได้ ของ ปั้นให้เลยดี กว่าไหม หรือถ้าเขา
อยากได้วิชา ถ้ าอย่างนั้นคุณก็ ปั้นเองสิ ที่ผมไม่ปั ้นให้ เขาเลย
เพราะอยากให้เขาพัฒนาด้วยตัวเอง เขาจะได้เก่ง มันอยู่ที่เจตนา
ของคนที่จะมาเรี ยน มันไม่ได้ อยู่ที่ ผม ผมเป็นอาจารย์ สอน
เพราะฉะนั้นผมต้องอ่านเขาออกว่าเขาอยากได้ อะไร
จากที่อาจารย์บอกว่าเซรามิคยังอยู ่ในช่ วงเตาะแตะ
ทุกวันนี้ มันก้าวขึ้นมาอยู่ในระดับไหนแล้ ว?
มันมีทั้งที่ ถีบตั วไปสูงมาก แล้วที่เตาะแตะก็ ยังมี อยู่เยอะ
มันไม่ค่อยมีตรงกลาง โบ๋เบ๋อย่างไรชอบกล มันเหมือนยังขาดลิงค์
ตรงนี้ เพราะฉะนั้ นจึงต้องพัฒนากลุ่มคนที่เขาสนใจเซรามิคจริง ๆ
ขึ้นมาบ้ าง อย่างตามจังหวั ดต่าง ๆ ของญี่ปุ ่นเขามีสอนอย่างนี้
เกือบทุกจังหวัดเลยนะ เขาสอนเซรามิ คดีไซน์ เยอะมาก คนไทย
จากที่ นี่ก็ไปเรียน แต่กลับมาตายรังอยู ่ดี กลั บมาเรียนต่อที่นี่
เพราะเห็นว่าที่นี่สอนให้สุด ๆ เต็ม ๆ อยู่แล้ว ที่นี่ถือว่ าเป็นแหล่ง
วิชาที่ค่อนข้างจะแพร่ หลายไปทั่วโลก ไม่ใช่อยู่แค่นี้นะต่างประเทศ
เขายอมรับสมเซรามิคทั้งนั้นเลย ยกเว้นประเทศไทยประเทศเดียว
อาจารย์อยู ่กับการปั ้ นเซรามิคมานานแล้ว เคยเบื่อ
บ้างไหม?
รักดีกว่า ตอนแรกผมเจอสาวคนหนึ่ง ผมไม่ใช่ว่าเกลียด
ขี้หน้ า ผมเพียงแต่ว่าผมรู้สึกเฉยๆ ถามว่าผมรักไหม ผมยั งไม่
รักหรอก แต่ พอเวลาผ่านพ้นไป ความรู้สึกของสาวคนนี้ เข้าใจ
ตัวผมมาก รู้จั กตัวตนผมมาก รู ้สึกว่าสาวคนนี้ เป็นสาวที่เป็น
ทั้งชีวิตจิตใจ ความหวัง และความสุ ข ถามว่าคุณรักไหม รักสาว
คนนี้ไหม รักมันมาทีหลัง มันอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ต้น จนถึงป่านนี้
มันเข้าใจอะไรมากขึ้น มันเกิดการซึมเข้าไปในตั วของเราทีละเล็ก
ทีละน้อย จนกระทั่งเรารู้ สึกว่ า ถึงแม้นเขาไม่สวย ถึงแม้นเขาจะ
ขี้โมโหบ้างบางที แต่เขาก็เป็นคนที่ดีส�ำหรับใจ ตอนแรกผมไม่ได้
รักหรอกบอกตรงๆ บางทีหงุ ดหงิ ดด้วย แม่ให้มาปั้นเปิ้นอะไร
แต่พอเวลาได้ลงมาเต็มตัวแล้ว รู้สึกรักขึ้นเยอะ สวยขึ้น ทุกอย่าง
ก็งามขึ้น จิตใจผ่องใสขึ้ น อิสระขึ้ น ได้รู้ตัวตนที่แท้จริงมากขึ้น
เพราะฉะนั้นเซรามิคมันมีคุณค่าทางด้านจิตใจ ผมสอนไปผมก็รัก
นอกจากรักเซรามิคแล้ ว เราก็รักนักเรียนที่มาเรียนด้วย เพราะว่ า
นักเรียนมีอะไรที่แปลกแหวกแนว แต่ละคนไม่มีอะไรซ�้ำกันเลย
รู้สึกว่ าเราได้เรียนรู้อะไรในจิตใจเขามากขึ้น เรารู้สึกถึงคุณค่าของ
คนได้มากขึ้น
ไฟ คุ ณก็ต้องใช้ไฟเผา สภาพนี้ มันอยู่ ได้ทนกว่าเรา มั นอยู่ได้
พันกว่ าปี คุณตายไปแล้วสามรอบสี่รอบ คุณเกิดมาใหม่ของคุณ
ก็ยังอยู่ เพราะฉะนั้นผมจะเตือนนักเรียนอยู่เสมอว่า ท�ำให้มัน
สวยนะ ถ้าคุณเกิดตายไปสามรอบ แล้วคุณมาเจอของคุ ณเข้า
คุณจะรู้สึกเหมือนด่าตัวเองกลายๆ ใครท�ำวะ ท�ำไมมันดูไม่ได้
ฯลฯ เพราะฉะนั้นเผาออกมา ถ้ามันไม่ สวยผมก็ทุบทิ้ ง เพราะ
ผมกลัวว่าเกิดมาอีกชาติ หนึ่งแล้ วผมต้ องมาเห็นมัน เวลาปั้น
ผมจะสอนเสมอว่า ดิ นคือตัวเรานะ คุณปั้นมาอย่างไรมั นก็เป็น
อย่างนั้น ผมไม่ ต้องดูคุณปั้นก็ได้ ผมดูตรงดินผมก็ ดูออกแล้วว่า
คุณปั้นอย่างไร ดินมันบอกทุกอย่าง บอกถึงจิตใจของคนปั้นด้วย
คนที่ มาเรียนนี่ต้องมีพื้นฐานทางศิลปะมาก่อนไหม?
ไม่มีเลย ใครก็ได้ ตาสีตาสาก็มาเถอะ เป็นคนที่ ไม่มีความรู้
ทางด้านอาร์ตมาเลยก็ ได้ คนที่ ไม่เก่งอะไรเลยมาก็ได้ แต่ผมจะ
เน้นเลยว่าคุณต้ องเอาหัวจิตหัวใจมา ผมไม่ได้สอนเพื่อเอาก�ำไร
เพื่อเอาผลประโยชน์ ผมสอนด้ วยใจ เพราะฉะนั้นคุณมา คุณต้ อง
เอาใจมาด้วย ถ้ าใจไม่ตรงกั น คุณจะเรียนได้ยังไง ผมบอกว่า
คุณเอาใจมาเยอะๆ นะ เพราะคุ ณต้องต่อสู้กับมัน ถ้าคุ ณสู้
ไม่ไหว คุ ณต้องล่าถอยกลับ แล้ วคุณก็ล้มไปเลย เรียนไม่ จบ
คุณต้องเอาความตั้งใจของคุ ณมาหาผมมากๆ แล้วคุณจะได้
ในสิ่งที่คุณต้องการ
แล้วใช้ เวลานานเท่าไหร่ กว่าคนๆ หนึ่งที่ไม่มีพื้นฐานเลย
จะปั้ นได้?
ไม่แน่หรอก คุณเป็นคนเหมือนกับคนอื่ นเขาใช่ไหม แต่
คุณได้พรสวรรค์มาไม่ เหมือนกัน บางคนเก่ง มาถึงก็ ปั้นได้เลย
พอวันที่ สอง แป้ก บางคนมาวันแรกๆ แป้ กตลอด แต่ก็ไปถึง
ดวงดาว น่าแปลกไหม? ผมถึ งบอกว่าอั นดับแรกคือเอาความ
ตั้งใจมาก่อน ถ้าคุณมีความมุ ่งมั่นที่จะต่อสู ้พร้อมกับผม คุณ
ลงเรือล�ำเดี ยวกับผม คุณต้องไปพร้อมกับผม ถ้ าผมไปแล้ว
แต่คุณยังไม่ไป แล้วมันจะไปได้ อย่างไร ผมถึงย�้ำนักเรียนที่มา
เรียนที่ นี่ ว่าถ้าคุณคิดว่ าคุณไม่ สู้ตั้งแต่ ทีแรก คุ ณไม่ต้ องมา
เรียนเลย คุ ณลงเรียนแล้วเสียเงิ นเปล่า สู้เอาเงินของคุณกลับ
ไปก่อน คุณถอยหลังไปคิ ดให้ดี ๆ ก่อน แล้วคุณถึงมาใหม่
ส่วนมากคนที่ มาเรียน เขาหวังจะได้อะไรกลับไป?
ต้องถามก่อนว่ าคุณจะเอาอะไร นักเรี ยนที่มาเรี ยนมัน
มีหลายรูปแบบ บางคนอยากจะเอาของ พอเห็นของในเว็บไซต์