อ่อนหัตถ์ - page 19

19
มือซ้าย
พิสูตร ยั งเขียวสด บุ ตรคนที่ 3 ของ โจหลุยส์ - สาคร
ยังเขี ยวสด ผู้ก่อตั้ง โจหลุยส์เธียร์เตอร์ และเป็นศิลปินแห่งชาติ
สาขาศิลปะการแสดงหุ่นละครเล็ ก หลังจากที่ศิ ลปะแขนงนี้
หายสาบสูญไปกว่า 50 ปี ตั้งแต่สมั ย ครู แกร ศัพทวนิช ซึ่ ง
ในปัจจุบันเขาก็รับช่วงบริหารงานที่โรงละครต่อจากคุณพ่อ
จุดเริ่มต้นของโจหลุยส์ เกิดจากลู กหลานในคณะของครูแกร
ไม่ ได้อยากสืบทอดศิ ลปะแขนงนี้ต่ อ จึงยกหุ ่นให้กับครูสาคร
ต่อมาประมาณปี พ.ศ. 2527 จะมีการจั ดงานท่องเที่ยวไทย
ที่สวนอัมพรในปีถัดไป คณะผู้จัดงานเห็นหุ่นของครูสาคร ก็เลย
ชักชวนให้เอาหุ่นไปเล่นโชว์ในงาน
“ตอนนั้นคุณพ่อก็รั บปากไปแบบไม่ได้ คิดอะไร” พิสูตร
พูดติดตลก “จนกระทั่งเหลืออีกแค่ 21 วันก็จะถึงวันงาน เราเลย
ต้องรีบท�ำหุ่นกัน ตอนนั้นท�ำได้แค่ 6-7 ตัว คือท�ำไปแบบขายผ้า
เอาหน้ารอดแถมเราก็ยังเชิดไม่เป็นเลยนะพ่อก็บอก เล่นๆ ไปเถอะ
รับปากเขาไว้แล้ว (หัวเราะ) พอถึ งวันงาน ก็ เชิดไปแบบไม่ได้
ออกท่าออกทางอะไร ซึ่งด้วยความที่ เราเชิดไม่เป็น หุ่นมันเลยดู
ไม่มีชีวิต คนดูก็ไม่ค่อยดู เขาคงเห็นว่า อะไรก๊องแก๊งๆ”
เมื่อผิดพลาด ครูสาครน�ำเอาความผิดพลาดนั้นมาแก้ไข
และสร้างสิ่งใหม่ ขึ้นมาแทน
“รอบต่อไปคุณพ่อบอกให้ลองเปลี่ยนจากเรื่ องพระอภัยมณี
มาเป็นเรื่องรามเกียรติ์ และให้ออกท่าออกทางแบบการเล่ นโขน
ไปด้ วยเพื่อให้หุ่นมี ชีวิต ซึ่งพอเราท� ำแบบนี้แล้วหุ ่นมันก็มีชี วิต
ทันทีเลยนะ พวกเราเองก็ ตกใจ เฮ้ยมันมาแล้ว ชีวิตมันเกิดขึ้นแล้ว
เราก็สนุกกับมั น และคนดูก็สนุกไปกับเราด้วย”
เสียงปรบมือจากคนดูกลุ่มเล็กๆ ในตอนนั้ น กลายเป็น
แรงผลักอันยิ่ งใหญ่ที่ ท�ำให้ครู สาครและลู กๆ อยากที่จะเชิด
หุ่นต่อ โจหลุยส์พั ฒนาตัวเองอย่างไม่หยุดยั้ ง ฝึกซ้อมอย่างหนัก
ทุกวัน จนกระทั่งพวกเขากับหุ่นกลายเป็นเหมื อนชีวิตเดียวกัน
และเริ่มมีชื่ อเสียงในแวดวงศิ ลปินด้วยกันเองจนถึงขั้นได้รั บเชิญ
ให้ไปดูงานเทศกาลหุ่นโลกที่ฝรั่งเศส
“เราไปแบบโนเนมมากๆ ไม่มีใครรู้จักและเราก็ไม่รู้จักใครเลย
(หัวเราะ) พอไปถึงงาน สิ่งที่ เห็นคือ หุ่นบ้ านเราสวยกว่าเขาเยอะ
คือไม่แพ้ระดับโลกเลย ตอนนั้นก็คิดในใจว่า จะท�ำยังไงให้ เราได้
มายื นบนเวทีนี้บ้ าง”
ด้วยไฟปรารถนาที่อยากจะอวดผลงานของคนไทยให้
ชาวต่างชาติได้เห็น พิสูตรจึงเริ่ มศึกษาหาข้อมูล แสวงหาวิธีการ
ในการไปให้ถึงที่ตรงนั้น ซึ่งตามข้อก�ำหนด การจะไปยังระดับโลก
ก่อนอื่น คุณจะต้องมีโรงละครเป็นของตัวเอง
วันนั้นพิสูตรเรียกน้องชายมาคุย เขาบอกกั บน้องชายว่ า
เดี๋ยวเราจะท�ำหุ่นเราให้เป็นแชมป์โลก
พิสูตรจึงเริ่มคิดท�ำโรงละครเพื่ อรองรั บหุ่ นละครเล็กและ
เป็นบันไดก้ าวแรกในการไปสู ่ระดับโลก โรงละครโจหลุยส์
ถือก� ำเนิดขึ้ นเป็นแห่งแรกที่ จั งหวัดนนทบุรี ก่อนจะย้ ายไปที่
สวนลุมไนท์ บาซาร์ในเวลาต่อมา และหลั งจากที่ สวนลุมฯ
ปิดตัวลงเพราะหมดสั ญญาเช่าพื้นที่ในปีพ.ศ. 2553 โจหลุยส์
จึงย้ายมาที่เอเชียทีค เดอะ ริเวอร์ฟร้อนท์ โดยมี รูปแบบที่ เปลี่ยนไป
คือส่วนของชั้นล่างจะเป็นร้านอาหารและชั้นบนเป็นมินิเธียร์เตอร์
ซึ่งยังอยู่ในระหว่างการก่อสร้ าง
เมื่อถามว่า อนาคตจะได้เห็นโจหลุยส์กลั บไปโชว์ในแบบ
เดิมไหม พิสูตรตอบเราว่า “จริงๆ ก็ยังอยากท�ำเธียร์เตอร์เหมือนเดิม
เพราะมันคือตั วเราที่สุด” เขายังแอบเผยอีกด้วยว่ าในระหว่างนี้