เลื
อนรางเต็
มที
ระหว่
างความรู
้
สึ
กต่
อโลกกั
บความรู้
สึ
ก
ในเวลาที่
พวกเขาพบตั
วเองขณะอ่
านหนั
งสื
อ
สั
มผั
สแห่
งหนั
งสื
อและความหมายเริ่
มต้
นทำ
�งาน นาที
นั้
น
เขาแต่
ละคนตกอยู่
ในวงล้
อมบางอย่
างแห่
งถ้
อยคำ
� สายตาจั
บจ้
อง
ตั
วหนั
งสื
อมองเห็
นมากกว่
าตั
วหนั
งสื
อเป็
นกำ
�แพงรู
ปแบบหนึ่
ง
ที่
ปิ
ดบางสิ่
งและเปิ
ดบางอย่
าง เป็
นกำ
�แพงอั
นคล้
ายคลึ
งระหว่
าง
นั
กเขี
ยนและนั
กอ่
าน
นั
บแต่
โลกมี
การเขี
ยนอ่
าน หนึ
่
งในแสนวั
นอั
นเงี
ยบสงบ
หลั
งกำ
�แพงบ้
านทื่
อๆ สายลมตะวั
นออกอุ่
นแผ่
ว โชยพลิ้
วผ่
านม่
าน
เป็
นริ
้
วไหวไปยั
งโต๊
ะที่
นั
กเขี
ยนหนุ่
มนั่
งอยู่
เขามองกระดาษขาว
ว่
างเปล่
าตรงหน้
าเนิ่
นนาน…นิ่
งงั
น
กระทั่
งสะท้
อนให้
เห็
นตั
วเขาชั
ดเจนขึ้
นจากพร่
าเลื
อน เขากลั
บ
เข้
าไปสำ
�รวจตรวจสอบตั
วเองอย่
างถี่
ถ้
วน เพื่
อค้
นหาบางความคิ
ด
บางความรู้
สึ
กที่
ติ
ดค้
างอยู่
ภายในใจอั
นซั
บซ้
อน เขาจำ
�ต้
องทำ
�
เพื่
อให้
มั
นนำ
�ไปสู่
การเขี
ยนอะไรสั
กอย่
างในหน้
ากระดาษว่
างเปล่
า
นั้
น เขาไม่
อาจเขี
ยนภู
เขาหรื
อก้
อนเมฆได้
หากไร้
แรงผลั
กดั
น
ภายในต่
อภู
เขาหรื
อก้
อนเมฆ เขาสำ
�รวจตั
วเองครั้
งแล้
วครั้
งเล่
า
เพื
่
อปลดปล่
อยความสร้
างสรรค์
ให้
พลุ
่
งพล่
านและไหลบ่
าผ่
านข้
อมื
อ
ลงปากกาสู่
หน้
ากระดาษ วิ
นาที
ที่
เขี
ยนสภาวะมหั
ศจรรย์
ก็
เกิ
ดขึ้
น
ตั
วหนั
งสื
อก่
อตั
วไปเป็
นกำ
�แพงหลากล้
านรู
ปแบบเพื่
อโอบล้
อม
บางนั
กอ่
านของเขาให้
จมดิ่
งอยู่
ภายในเพื่
อสำ
�รวจตนเอง จากความ
ตายของตั
วละครเอก จากคำ
�พู
ดของรั
ฐบุ
รุ
ษ จากถ้
อยคำ
�หั
กล้
าง
เย้
ยหยั
นมากมายที่
ซ้
อนอยู่
ระหว่
างบรรทั
ดอย่
างเงี
ยบงั
น
ท่
ามกลางผู้
คนร้
อยพั
น เมื
่
อใครอี
กคนเปิ
ดหนั
งสื
อและเริ่
มต้
น
ที่
จะอ่
าน กำ
�แพงแห่
งถ้
อยคำ
�จะโอบล้
อมและมอบพื้
นที่
เฉพาะให้
แก่
เขา วิ
นาที
ที่
สายตากวาดไล่
ตั
วอั
กษรร้
อยเรี
ยงตามหน้
ากระดาษ
จะไม่
มี
ใครสั
กคนในโลกใบนี้
รั
บรู้
ได้
เลยว่
านั
กอ่
านผู้
นั้
นกำ
�ลั
งอ่
าน
และเข้
าใจสิ่
งใด และไม่
มี
ใครสั
กคนรั
บรู้
ได้
เลยว่
านั
กอ่
าน
ผู้
นั้
นกำ
�ลั
งอยู่
ในโลกแบบไหน เขาปลี
กแยกออกจากโลกอั
นหม่
น
ทรามและเศร้
าหมอง กำ
�แพงแห่
งถ้
อยคำ
�นั้
นเองที่
ปิ
ดกั้
นเขา
โลกภายนอกหายลั
บไป เขาจึ
งจมดิ่
งสู่
ภายในสำ
�รวจตั
วตนว่
า
มี
สิ่
งใดบ้
างที่
ถู
กกั
กขั
งหน่
วงเหนี่
ยว การสะท้
อนไปมาระหว่
าง
ถ้
อยคำ
�ในหนั
งสื
อและตั
วเองเริ่
มบรรเลง ไม่
ว่
ามั
นจะกระตุ้
น
ให้
เขาพล่
านพลุ่
ง สงบเย็
น หวาดกลั
ว หวั
่
นไหว หรื
อเบิ
กบาน
เมื่
อหมดหน้
าที่
ของถ้
อยคำ
�สุ
ดท้
าย เขาจะโบยบิ
นออกสู่
โลก
ภายนอกอี
กครั้
ง นั่
นคื
อสิ่
งที่
นั
กอ่
านได้
รั
บจากใครคนหนึ่
งที่
ไม่
เคย
พานพบ แต่
สบตากั
นผ่
านตั
วหนั
งสื
อ แม้
เวลานั้
นเขาจะไม่
เห็
น
แม้
เพี
ยงเศษเสี้
ยวของสภาวะนั้
นเลยก็
ตาม
บางนั
กเขี
ยนเพี
ยงเฝ้
าฝั
นและเขี
ยนกำ
�แพงแห่
งถ้
อยคำ
�ให้
นั
กอ่
านได้
โบยบิ
น พ้
นกำ
�แพงเดี
ยวกั
นนั้
น นั
กอ่
านเผชิ
ญโลก
ใบเดิ
มอี
กครั้
ง บางโมงยามอั
นเหมาะควร เขาจะพบความจริ
ง
ความงามและความเลวทรามสามั
ญของโลกใบนี้
บ้
างสิ้
นหวั
ง
บ้
างเปี่
ยมล้
นพลั
ง บางคนเพี
ยงเฝ้
ามอง บางคนเริ่
มเปลี่
ยนแปลง
ระหว่
างนั
กเขี
ยนและนั
กอ่
านกำ
�แพงแห่
งถ้
อยคำ
�สำ
�คั
ญคล้
ายกั
น
มั
นโอบล้
อมพวกเขาไว้
จากโลก และพาพวกเขาสำ
�รวจให้
เห็
น
อี
กด้
านหนึ่
งภายใน นั่
นคื
อการค้
นหาและมอบความหมายไม่
จบ
ไม่
สิ้
นแก่
ชี
วิ
ตอั
นแหว่
งวิ่
นของพวกเขา เหล่
านั
กเขี
ยนและนั
กอ่
าน
ที่
มี
ชะตาชี
วิ
ตอยู่
ในกำ
�แพงเดี
ยวดาย เดี
ยวกั
น
ถ้
อยคำ�กำ�แพง