“ฝนเดิ
นทางมาจากฟ้
าที่
อยู่
แสนไกล แต่
แล้
วทำ
�ไมกลั
บทำ
�ให้
หวั่
นไหวเมื่
อได้
พบกั
น”
ประโยคคำ
�ร้
องจากท่
อนเวิ
ร์
สของเพลงใหม่
จากวงดนตรี
สั
กวง
ที่
ดั
งลอยมาจากคลื่
นวิ
ทยุ
ชื่
อดั
งคลื่
นหนึ่
งที่
ตั้
งอยู่
ใจกลาง
กรุ
งเทพมหานครเคลื่
อนตั
วผ่
านสั
ญญาณดาวเที
ยม ส่
งสั
ญญาณ
ต่
อมายั
งระบบเซอร์
ราวนด์
ภายในรถยนต์
สุ
ดหรู
ราคาหลั
กห้
าล้
าน
แล้
วมาสิ้
นสุ
ดที่
อวั
ยวะที่
ใช้
รั
บเสี
ยงของบอลผู้
เป็
นเจ้
าของรถยนต์
คั
นนั้
น ในวั
นที่
อากาศข้
างนอกถู
กเติ
มเต็
มไปด้
วยเม็
ดฝน น่
าแปลก
ที่
ตลอด 10 ปี
ที่
ผ่
านมาเขาไม่
เคยเปิ
ดวิ
ทยุ
ฟั
งในรถเลย แต่
วั
นนี้
ฝนคงทำ
�ให้
บอลอยากเปลี่
ยนบรรยากาศตามเพลงที่
ได้
ยิ
นในขณะนี้
ซึ่
งอาจจะมี
ผลต่
อความรู้
สึ
กของบอลอย่
างมหาศาล
เปลื
อกตาทั้
งคู่
เริ่
มปิ
ดลง ทุ
กๆ สิ่
งที่
มี
รอบตั
วราวกั
บถู
กกดปุ่
ม
หยุ
ดชั่
วคราว เหลื
อไว้
เพี
ยงบทเพลงกั
บบอลที่
ยั
งเดิ
นทางร่
วมกั
น
“1-2-3”
“โอเคครั
บ สวย”
“ขออี
กภาพนะครั
บ”
“เดี๋
ยวทุ
กคนลองตะโกนว่
า เฮ! พร้
อมกั
นนะ”
ชายวั
ยกลางคน ผู้
มี
อาชี
พเก็
บรวบรวมความทรงจำ
�เป็
นภาพถ่
าย
พู
ด พร้
อมกั
บชู
นิ้
วชี้
นิ้
วกลาง นิ้
วนาง เพื่
อเป็
นสั
ญญาณในการให้
จั
งหวะก่
อนทุ
กคนจะตะโกนพร้
อมกั
น
“เฮ!!”
“บอลมึ
งมาถ่
ายรู
ปกั
น” เป็
นเสี
ยงเข้
มๆ ของเม้
าท์
นั
กศึ
กษาผู้
ที่
มี
รู
ปร่
างสู
งที่
สุ
ดในชั้
นปี
ดั
งขึ้
นมาพร้
อมดึ
งมื
อบอลแล้
วเรี
ยกช่
างภาพ
ให้
มาเก็
บภาพของเขาทั้
งสอง ความทรงจำ
�ขนาดมหึ
มาที่
ถู
กสะสม
มาตั้
งแต่
รู้
จั
กกั
น ไม่
รู้
ว่
าเวลาต้
องห่
างกั
นออกไป ความทรงจำ
�เหล่
านี้
จะถู
กลดจำ
�นวนลงจากระยะความห่
างขนาดไหน บรรยากาศรอบตั
ว
บอลวั
นนี้
เต็
มไปด้
วยเสี
ยงหั
วเราะผสมรอยยิ้
มของผู้
สำ
�เร็
จการศึ
กษา
หน้
าใหม่
ผู้
ที
่
มาร่
วมยิ
นดี
รวมไปถึ
งทุ
กคนบริ
เวณนั้
น ดู
เหมื
อนว่
า
วั
นนี้
พลั
งแห่
งความรู้
สึ
กดี
จะกระจายปกคลุ
มจนเต็
มพื้
นที่
“ขอให้
โชคดี
นะ”
“แล้
วพบกั
นใหม่
”
“ว่
างเมื่
อไหร่
แวะมาหากู
บ้
างล่
ะ”
“โชคดี
นะ’”
เสี
ยงของเพื่
อนจำ
�นวนมากที่
เดิ
นทางมายิ
นดี
ส่
งความคิ
ดถึ
งให้
กั
น
และกั
น เหมื
อนดั
งวั
นนี้
เป็
นวั
นสุ
ดท้
ายที่
จะได้
พบกั
น บอลยิ้
มให้
กั
บ
สิ่
งที่
ได้
รั
บมาและส่
งพลั
งความคิ
ดถึ
งที่
มี
กลั
บคื
นไปบอลยกมื
อขึ้
นโบก
มั
นเป็
นเครื่
องหมายของการจากลา ภาพด้
านหน้
าเริ่
มมองไม่
ชั
ดขึ้
น
เรื่
อยๆ จากหยดนํ้
าที่
ไหลผ่
านไปยั
งม่
านของดวงตาทั้
งสอง บอลโอบ
กอดกั
บเม้
าท์
เพื่
อนคนสนิ
ทที่
เดิ
นเข้
ามาอำ
�ลาในลำ
�ดั
บสุ
ดท้
าย ส่
งยิ้
ม
ให้
และหั
นหลั
งเดิ
นจากมา
วั
นที่
อากาศค่
อนข้
างร้
อนกว่
าปกติ
จนไม่
มี
สิ่
งใดเคลื่
อนไหวด้
าน
นอก บอลนั่
งเหม่
อมองไปนอกหน้
าต่
างผ่
านวั
สดุ
ผิ
วมั
นวาว มั
นเป็
น
กระจกบานใสที่
ได้
แม่
บ้
านผู้
ใจดี
ทำ
�ความสะอาดในทุ
กๆ วั
น นอกจาก
การพู
ดคุ
ยในเรื
่
องงานแล้
ว บอลแทบจะไม่
ได้
คุ
ยกั
บใครเลย อาจเป็
น
เพราะช่
วงเวลาที่
ไม่
ตรงกั
บใคร ทำ
�ให้
บทสนทนาที่
เคยมี
มากมาย
ของบอลถู
กลดจำ
�นวนลงจากที่
ผ่
านมา
ตึ๊
ง!!
เสี
ยงที่
คุ้
นเคยของบอลส่
งสั
ญญาณเตื
อนให้
บอลรู้
ตั
วว่
ามี
คน
ส่
งข้
อความตั
วอั
กษรมายั
งเฟซบุ๊
ก แอพพลิ
เคชั
่
นสุ
ดนิ
ยมที
่
ทำ
�ให้
การ
สนทนาของทุ
กคนบนโลกที
่
ใช้
มั
นอยู่
แค่
เพี
ยงปลายนิ้
ว บอลหยิ
บ
โทรศั
พท์
ขึ้
นมาแล้
วใช้
นิ้
วโป้
งในการสั
มผั
สหน้
าจอเลื่
อนมั
นไปยั
ง
หน้
าที่
แสดงข้
อความ
C
o n t r o l
C o n g r a t u l a t i o n
C o n t i n u e
C o n f e r e n c e
