Read me 22 - page 31

31
“ตอนนั้ นเราเป็ นรุ่นพี่ปี 3 ส่วนเขาเป็นน้ องปี 1 เรียนที่ คณะ
วิ ทยาศาสตร์มหาวิทยาลัยศรี นครินทร์วิ โรตเหมือนกัน แต่อยู่ คนละเอก
เราเรียนเอกอัญมณีศาสตร์ ส่วนเขาเรียนเอกคณิตศาสตร์ เจอกั นครั้งแรก
ในกิจกรรมเชียร์ของคณะ พอเจอหน้าก็ เหมือนเป็นรุ่นพี่แอบมองรุ่นน้อง
รุ่นน้องแอบมองรุ่นพี่” ชายหนุ่มหวนไปถึงเรื่องราวในอดีตพร้ อมรอยยิ้มบน
ใบหน้า
“เราก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตกลงคบกันตอนไหน เพราะตอนเจอกั น
ครั้งแรกเห็นหน้าแล้วรู้สึกว่ าต่างคนต่างชอบ ก็คุยกันไปเรื่อยๆ พอออกเดต
ทีนี้ มันก็ เหมือนเป็นแฟนกันไปโดยปริยาย” หญิงสาวกล่าวสำ�ทับตามมา
ถึงแม้ แรกเริ่มอาจจะไม่วู บวาบหวือหวาเหมือนความรักของใคร
หลายคู่ แต่คงต้องบอกว่าจุดเริ่มต้นในการพบกันของทั้งคู่ ต่ อมาได้ผลิ
ดอกออกผลที่เรี ยกว่าความรักเสี ยจนงดงาม ถึงอย่างไรเส้นทางของความ
รักย่อมไม่เคยโรยไว้แต่ เพียงกลีบกุหลาบ หากแต่มีหนามแหลมและหลบ
หลุ มให้ทั้งสองได้ พลั้งพลาดและเรียนรู้กันและกันเสมอ
“มันจะมีการทะเลาะกันบ่อยเมื่ อมีการเปลี่ ยนแปลงของแต่ละคน
อย่างช่วงเวลาปีแรกที่ คบกันก็โอเค เรากับพี่ อ๋องต่างก็ยังเรียนกั นอยู่ แต่
พอเข้าปีที่สอง พี่อ๋องเรียนจบออกไปทำ�งาน แต่เรายังเรียนอยู่ ก็เกิดการ
เปลี่ยนแปลง แล้วทุกครั้งที่เปลี่ยนแปลงก็จะมีปัญหาตามมาเสมอ เพราะ
ชีวิตประจำ�วันของแต่ ละคนก็จะไม่เหมือนเดิม” อ้อบอกถึงช่วงเวลาที่ทั้งคู่
เผชิญหน้ ากับปัญหา
การเปลี่ยนแปลงในชีวิ ตของทั้งคู่ต่างก็เกิดขึ้นเป็นระยะๆ ซึ่งส่งผลก
ระทบต่ อความสัมพันธ์อย่างหลีกเลี ่ยงไม่ได้ ครั ้งหนึ่งเมื ่อฝ่ายชายเรียน
จบมหาวิทยาลัยและก้าวออกสู่โลกการทำ�งานครั้งสองเมื่อหญิงสาวเรียน
จบมหาวิทยาลัยแล้ วไปเรียนต่อปริ ญญาโทต่อที่มหาวิทยาลัยจุฬา และ
ครั้งที่สามเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งมโหฬารในความสัมพั นธ์ เมื่อทั้งสอง
ต้องอยู่ห่ างไกลกันคนละฟากโลกเป็นเวลาถึง 6 ปี เพราะหญิงสาวเดิ น
ทางไปเรียนต่อปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยเพอร์ดู (Purdue University)
ประเทศสหรัฐอเมริ กา
“ตอนนั้นเดือนเดียวเราน้ำ�หนักลดลงไป 8 กิโลมั นเหมือนกับว่าเราอยู่
ด้วยกันกับเขาทุกวัน แล้วอยู่ดี ๆ วันหนึ่ง เขาหายไปจากชีวิ ตเรา ความรู้สึก
ตอนนั้นมันไม่ได้เลิกกันนะ แต่มันเป็นความรู้ สึกที่ว่าเหงา แล้วก็เศร้ า และ
ก็รู้เริ่มสึกกลัวเริ่มคิดมาก เพราะมันมีเยอะไงที่เป็นอย่างนี้แล้วสุ ดท้ายก็เลิก
กัน” ชายหนุ่มเล่าถึงความกังวลที่พบเจอตอนนั้นให้ ฟัง แต่ก็ไม่ใช่ เพียงตัว
เขาช่วงเวลานั้นฝ่ ายหญิงก็ตกอยู่ในสภาพที่ยากลำ �บากเช่นกัน
“ในความรู้สึกของเราตอนนั้นพี่อ๋องเขาเยอะมาก พี่ไปเรียนใหม่ๆ มัน
เครียดนะ มันต้ องเปลี่ยนชีวิตใหม่ เจอแต่ฝรั่ง เรียนก็ ยาก มันกลับกลาย
เป็นว่าเราต้องมานั่งรายงานเขา ต้องกลับห้องมาเพื่อสไกด์กันตลอดเวลา
งานเราเองก็เยอะ จนพี่เองบอกไม่ไหวแล้วถ้าเป็ นอย่างนี้ต่อไป เราเรียนไม่
จบแน่ คิ ดอย่างนั้นเลย เราก็เลยมาคุยกันตรงๆ ว่าถ้าเป็นอย่ างนี้ต่อไปคง
ไม่ไหว มันเยอะไป ก็คุยกันดี ๆ พอสักพักพี่เริ่มอยู ่ตัว เขาเองก็เริ่มชิน ช่วงที่
ต้องอดทน มันก็ มีแต่พอผ่านช่วงนั้นไปทุกอย่างก็เริ่มโอเคเหมือนเดิม” เฉก
เช่นความสัมพันธ์ของคู ่ รักทุกคู่ ที ่ ต่างต้องใช้เวลาและการพูดคุยในการปรั บ
ตัว หากแต่ในความสัมพันธ์ของหลายๆ คนที่ล้มเหลวนั้น ในทรรศนะของ
อ่องเขาให้ความเห็นไว้ว่ า “แทบทุกคู่ที ่เลิกกัน มันเกิดจากการทะเลาะกัน
แล้วปากไวนะ ถ้าต่างคนต่างอารมณ์ร้อน บอกจะเลิกกัน มันก็ เลิก แต่ถ้า
ทะเลาะกันแล้วหยุดคิดก่อน ใจเย็นค่อยๆ แล้ วค่อยพูดค่อยคุยปัญหามัน
ก็จะไม่ บานปลาย เพราะชีวิตคู่ มันต้องปรับตัวกั นตลอด กี่ปีๆ ที่ผ่ านมัน
ต้องผ่านกระบวนการปรับ”
“มันเหมื อนกับการขับรถ ที่เราต้องรู้จังหวะการเร่งการผ่อนเราต้องทำ�
ยังไง คือเราใช้ชีวิ ตด้วยกันมันก็ต้องดูจังหวะ อย่างตอนนี้เขาใช้ชีวิ ตเครียด
เราก็ต้องรู้ว่าเราจะงอแงเอาแต่ใจเยอะไม่ ได้ หรือว่าช่ วงไหนเรามีปัญหา
เราก็ต้องบอกเขา หรือช่วงไหนที่รู้สึกว่าน่าเบื่ อกันแล้ว ก็ต้ องหาอะไรมา
เติมไม่ให้เบื่อกันบ้าง” อ้อกล่าวถึงวิ ธีการใช้ชีวิ ตคู่เพิ่มเติ ม
กระบวนการปรับตัวที่ว่า หากให้เดินไปให้ถึงขั้นตอนปฏิ บัติคงจะยาก
กว่าการพูดด้วยปากเปล่ามากนัก แต่ถ้าชีวิตคู่สามารถผ่านจุดนั้นไปได้ จะ
กล่าวว่ าคนที่ยืนอยู่ข้างกายใน เวลานั้ นเป็นคู่ชีวิ ตที่แท้จริง เหมื อนอย่าง
ที่อ้อและอ๋องได้เจอกั นและกันก็ไม่แปลกนัก
...เมื่อเวลาหกปีที่ห่ างไกลกันจบลง หญิงสาวอย่างอ้อสำ�เร็ จการ
ศึกษาและบินกลับมาใช้ชีวิตที่เมืองไทย อ๋องที่รอเวลานี้มาตลอดก็ตั ดสิน
ใจขอเธอแต่งงาน วิ ธีการขอแต่ งงานที่แสนวิเศษจึ งเกิดขึ้น ในวั นเกิดของ
หญิงสาวชายหนุ่มซื้อตู้เย็นเป็ นของขวัญวันเกิดให้เธอ ภายในบรรจุเต็มไป
ด้วยดอกไม้ และแหวนแต่งงานที่วางอยู่ ตรงกลาง
“สำ�หรับเราสองคนการแต่งงานมันอาจไม่ใช่ เรื่องสำ�คัญที่สุด แต่ว่ า
เรายังอยู่ในสั งคม เรามีผู้ หลักผู้ใหญ่ ถ้ายังคบกั นไปเรื่อยๆ มันเป็นการ
ไม่ให้ เกียรติเขา” อ๋ องกล่าวถึงความคิ ดของตน ก่อนที่ ฝ่ายหญิงจะพูด
ต่อว่ า“แต่มันอยู่ ที่เรามองการแต่ งงานว่าคืออะไรด้วยนะ คือถ้ามองการ
แต่งงานว่าเป็ นการสร้างครอบครัว ที่ต้องอาศัยอยู่ด้ วยกันมีลูกมีอะไรต่อ
มิอะไร การแต่งงานก็ คือสิ่งจำ�เป็น แต่ถ้าถามในแง่ ของความรู้สึก คนสอง
คนคบกัน ช่วยเหลื อเกื้อกูลกันเราว่ามันไม่ต้ องมีพิธีก็ได้ แต่อย่างเรามอง
ว่าการแต่งงานคืออีกก้าวหนึ่งของความสัมพันธ์ คื อคบกันแล้วให้พ่อแม่
รู้สึกว่ า โอเคลูกของเราประสบความสำ�เร็จแล้วนะ แต่งงานมี ครอบครัว
แล้ว”
หลังการแต่งงาน แน่นอนยอมเป็นก้าวของการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
ในชีวิตของทั้งสอง ทั้งอ้อและอ๋องยอมรับว่าความเป็นส่วนตัวของตนเอง
เป็นสิ่ งที่ ต้องสูญเสี ยไป และหลายสิ่งหลายอย่างที่มี การปรับตัวกันครั้ง
ใหญ่
“ตอนนี้มี คนมาแชร์นู่นแชร์นี่ด้ วย เราก็ยังไม่ชิน ห้องก็ต้องกับคนอื่น
ตู้เสื้อผ้าเราก็ ต้องแชร์ ตอนนี้เรามาอยู่ด้ วยกันมันต้องแชร์กัน มาจูนกั น
เพราะการใช้ชีวิ ตอยู่ด้วยกันมันต้องทำ�อะไรร่วมกันหลายๆ อย่าง ชีวิตมัน
ย่อมต้องมีการเปลี่ยนแปลง แต่เราพร้อมที่จะรับมันหรือเปล่ า ถ้าเมื่ อไหร่
ที่เราไม่ อยากเปลี่ยนมันก็ไม่มีทางไปกันได้ เพราะการคบกันมันต้องมีการ
ปรับเข้าหากัน อาจจะมีเสียความเป็ นส่วนตัว แต่ถามว่ าอึดอัดไหมมันไม่
ถึงกับอึดอั ด เพราะเราเต็มใจให้เขามาอยู่ด้วย” หญิงสาวกล่าวออกมา เธอ
หันไปมองหน้ าชายหนุ่มเล็กน้อยก่อนจะกล่าวต่อ
“อนาคตก็อยู่ดูแลกันไปเรื่อยๆ อย่างนี้”
แม้ จะเป็นการจบบทสนทนาด้วยถ้อยคำ�ที่สั้นกระชับ แต่ใจความที่สะท้อน
ออกมาจากแววตาของคนทั้งสอง ล้วนเต็ มไปด้วยความหมายอันยิ่ งใหญ่
ที่ ‘คู่ชีวิ ต’ คู่หนึ่งจะมอบให้แก่กันได้
31