นิตยสาร ลายสาระ - page 50

LAST Issue –– 49
และต่ อเติมเพี ยงเล็กน้ อย ที่ นี่จึ งรั กษา
ความดั้งเดิมของมั นเอาไว้ได้อย่างเหนียว
แน่ น ต่ างจากชุ มชนโบราณแห่ งอื่ นที่
นั บวันก็ยิ่งกระเถิบตามยุคสมัย
หลังจากที่ฉันกับเขาแวะรับประทาน
อาหารทะเลที่ ร้ านกลิ่นประดู ่จนอิ่ มหน�ำ
ก็ถึงเวลาส�ำรวจตลาดเสียที ทุกอย่ างใน
ชุ มชนแห่ งนี้ท� ำให้เรานึ กถึ งอดีต ทั้งร้ าน
ขายของช� ำที่เต็ มไปด้ วยขนมขบเคี้ยว
สมั ยสามสิบปีที่ แล้ว ร้านขายของเก่าที่
เต็ มไปด้วยวัตถุโบราณ หรือร้ านกาแฟ
เล็ กๆ ที่ชื่ อว่า โกปี ๊จอเงิน ซึ่งมีการฉาย
หนั งสมัยก่ อนอย่างหนั งของคุ ณมิ ตร
ชั ยบั ญชา อีกทั้ งยั งประดับประดาร้าน
ด้ วยโปสเตอร์ สีน�้ ำมันของหนังหลายๆ
เรื่ อง (ฉันกับเขาขอซื้อโปสเตอร์ หนังเรื่อง
เสื อเหลือง ฝีมื อ คุ ณเปี ๊ยก โปสเตอร์
จากคุณลุงเจ้าของร้านด้วย แต่แกไม่ยอม
ขายให้เรา ฮ่า)
สักพักฝนก็เริ่มเทลงมาปรอยๆ เราจึง
พั กการเดิ นทางของเราที่ร้าน Retro ร้าน
อาหารสู งสี่ชั้ นแห่งนี้ แต่เดิมเคยเป็ นโรง
เตี๊ยมส�ำหรั บลูกเรือชาวจีนที่ แวะพักผ่อน
ระหว่างส�ำเภาเทียบท่าบรรยากาศจึงคล้าย
ฉากในหนังของชอว์ บราเธอร์ส แต่มีการ
ตกแต่งให้ ดู ร่วมสมั ยยิ่งขึ้ น นอกจาก
อาหารและเครื่องดื่มรสเลิศแล้ว ที่นี่ยังมี
ดนตรีสดในสไตล์คันทรี และร็อกแอนด์
โรลล์ให้ฟังอีกต่างหาก ได้ยินว่านักดนตรี
ทั้งหมดถูกดึ งมาจากร้านดังๆ ในกรุงเทพฯ
จึงสามารถรั บประกันฝีมือ (และหน้าตา)
ได้เป็นอย่างดี บังเอิญตอนที่เราไปถึงนั้ น
นักดนตรี ก�ำลั งเล่ นเพลง Gone the
Rainbow ของ Peter, Paul & Mary
ซึ่งเป็ นเพลงโปรดของฉันอยู่ ฉั นจึงแทบ
จะกรี๊ดสลบ จนเขาที่มาด้ วยกั นถึ งกั บ
งอนไปพักใหญ่เชี ยว
ตลอดเวลาที่อยู่ ที่นี่ เรื่องราวในวัยเยาว์
ของเราได้ถูกหยิบยกขึ้นมาแลกเปลี่ยน
ให้กันฟั ง ฉันพบว่ามีหลายฉากหลายตอน
ที่ฉันเคยหลงลื มไปเสี ยสนิท แต่ เพราะ
สถานที่แห่ งนี้เอง มันจึงถู กฉุดดึงขึ้นมา
จากกระแสธารแห่งกาลเวลาซึ่ งไหลเชี่ยว
อย่างรวดเร็วรุนแรง หลายๆ เรื่องท�ำให้ฉัน
ต้องหัวร่องอหาย และบางเรื่ องก็ท�ำให้ฉัน
แทบกลั้นน�้ำตาไว้ไม่อยู่ ปัจจุบันผ่านพ้นไป
และเปลี่ยนตั วเองให้ กลายเป็นอดี ตได้
อย่างรวดเร็ วเสียเหลือเกิ น ความทรงจ�ำ
อันมีค่ าค่อยๆ ร่ วงหล่ นหายทีละน้ อย
เมื่อเราต้องรับมือกับการเติบโตของตนเอง
โชคดีเหลือเกินที่ได้มาที่ นี่ โชคดี ที่ได้เดิน
ย้อนกลับไปเก็บเศษเสี้ยวความสุ ขซึ่งตกอยู่
ตามรายทางที่ได้ผ่านพ้นมาร่วมกันกับเขา
จากชั้ นที่สี่ ที่เรานั่ งอยู่ มองออกไป
เราเห็นทะเลสีด� ำข้นคลั่ กราวน�้ ำหมึ ก
และได้ยินเสียงฝนกระทบผื นน�้ ำอย่าง
แผ่วเบาแต่ต่อเนื่องเสมอกัน ความสงบ
งามของที่นี่ท� ำให้ โลกคล้ายมีเพี ยงเรา
สองคน ท่ามกลางแสงไฟสี เหลืองอ่ อน
ยองใยราวกับส่องสว่ างจากเปลวเทียน
เราสองคนกุมมือกั นและกัน สายตาจ้ อง
ประสานฉันกับเขา
09
10
11