อ่อนหัตถ์ - page 44

44
เขาเป็นมนุษย์ เพียงคนเดียวที่ ยังคงเงยหน้าอยู่ท่ามกลางฝูงชน
มันเป็นช่วงหัวค�่ำในฤดู ร้อนที่อากาศอบอ้าวอย่างร้ ายกาจครั้งหนึ่งในชี วิตของเขา เรือนกาย
ภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ สายตาพลันมองขึ้นไปบนฟ้าเห็นกลุ่มก้อนเมฆสีแดง
เหมือนห่าฝนก�ำลังจะตกในอีกไม่ช้า เขาตรึ กตรองอยู่ภายในว่ าจะต้องรี บกลับคอนโดก่อนที่สมุด
วาดภาพของเขาจะเปียกฝน แต่ตอนนี้รถโดยสารประจ� ำทางยังไม่มาเสียที เขาจึงกวาดสายตามอง
ไปยังผู ้คนรอบๆ ตัว ภาพที่เขาเห็ นคือทุกคนต่างก้มหน้าลงจ้องมองไปภายในวัตถุทรงสี่เหลี่ยมที่อยู่
ในมือ ปรากฏเป็นภาพใบหน้าลอยเป็นวงสีขาวๆ อยู ่ตามจุดต่างๆ ท�ำให้เขาคิดว่าสมัยนี้คงไม่ต้อง
มีการเงยหน้าเพื่อคุยกันอีกต่อไปแล้ว มันท�ำให้เขานึกถึงใบหน้าของเธอที่มักจะก้มหน้ าแบบนี้อยู ่เสมอ
ในเสี้ยววิ นาทีต่อมาเขาคิ ดถึงเธอ เธอที่เป็นคนรักของเขา นานเท่ าใดแล้วที่เขาไม่ได้พูดคุยกั บเธอ
ขณะที่เขาก�ำลังครุ่นคิดอยู่นั้นหยาดฝนหยดแรกได้ตกลงมาสู่ พื้นโลกและจบลงที่ปลายจมูกของเขา
โดยปกติแล้ วเขาเป็นคนหนึ่งที่ไม่นิยมการสังสรรค์ใดๆ ในโลกออนไลน์ อาจจะมีเข้าไปเช็คข่าวสารบ้าง
เป็นบางครั้ งบางคราว แต่ในระหว่างการเดินทางไปท่องเที่ยวที่ไหนหรือตลอดการใช้ชี วิตของเขา
เขาจะไม่หยิ บวัตถุทรงสี่ เหลี่ยมนั่ นขึ้นมาใช้โดยเด็ ดขาด เขาจะบันทึกเรื่ องราวและภาพความ
ทรงจ�ำต่างๆ ลงไปในสมองทั้งสองซีกและสมุดวาดภาพคู่ใจตามความสามารถทางด้านศิลปะของเขา
เธอเป็นหนึ่งในจ� ำนวนมนุษย์ ที่ก้มหน้าลงสู่จอของวัตถุทรงสี่เหลี่ยม
ด้วยอาชีพด้านงานประชาสัมพันธ์ให้กับบริษั ทแห่งหนึ่งของเธอ เธอจึงจ� ำเป็นต้องติดต่ อ
สื่อสารกับบริษัทต่างๆ ผ่ านทางสังคมออนไลน์อยู ่ตลอดเวลา เพราะการพลาดข่าวสารหรือการติดต่อ
ทางธุรกิจไปเพียงเสี้ ยววินาทีนั่นหมายถึงการขาดทุนอย่างมหาศาลของบริ ษัท เธอจึงคุ้นชินกับการ
ใช้สังคมออนไลน์ เพื่อหาความบั นเทิงเพิ่มเติมแก่ตั วเธอด้วย ระหว่างการเดินทางไปกลั บจากบ้าน
จนถึงบริ ษัทที่ท�ำงาน เธอจึงต้ องก้มหน้าลงจ้ องมองจอแสงสีขาวของกล่องสี่ เหลี่ยมที่อยู่ในมือ
เช่นเดียวกับมนุ ษย์จ�ำนวนมากในสังคมไปโดยปริยาย ชีวิ ตในแต่ ละวันของเธอจึงหมดไปกั บการ
อยู่ต่อหน้ าวัตถุทรงสี่เหลี่ยมทั้งขนาดเล็กและขนาดใหญ่
ทั้งสองรู้จั กกันมาตั้ งแต่วั ยเด็ก เหตุเพราะว่าครอบครั วของทั้งคู่อาศัยอยู่ในซอยเดี ยวกัน
ในช่วงแรกทั้ งสองนั้นเป็ นพี่น้องที่รู้จักกั นแต่เพียงผิวเผิน จนถึงช่วงที่ ทั้งคู่ได้ เข้าเรี ยนมหาวิทยาลัย
แห่งเดียวกัน โดยที่เขาเป็นรุ่นพี่เรียนที่คณะสถาปัตย์ ส่ วนเธอเป็นรุ่นน้องที่เรียนบัญชี ท�ำให้ยิ่งเพิ่ม
ความสนิทสนมกั นมากขึ้นจนถึงช่วงปิดภาคเรียนฤดูร้อนในปีหนึ่ง เขาและเธอได้ตกลงใจที่จะคบกัน
เป็นแฟน ความสัมพันธ์แบบคู่รักของทั้งสองนั้นแปรผกผันตามกาลเวลาที่ผ่านล่วงเลยไปดั่งเช่น
ความสัมพันธ์ของคู ่รักอื่นๆ จนกระทั่งทั้งสองเข้าสู่วั ยท�ำงานที่ต่างคนต่างมีภาระหน้าที่เป็นของตนเอง
ความคิดถึงของมือ
เรื่อง : นันทิ ชา เรืองวินิตวงศ์