MARSHAL - page 32

32
จากผมไม่ถึงคื บ หัวใจผมเต้นแรงจนเหมือนก�ำลั งจะหลุดออกมา ผม
อยากตะโกนออกมาดั งลั่น แต่เสียงของผมก็เหมือนถูกกลื นหายไป
“นี่จ�ำครูไม่ได้จริงๆ เหรอ?” ค�ำถามที่ผมไม่คิดว่าจะออกมา
จากปากของเธอ มั นหมายความว่าอย่างไร ผมงงไปหมดแล้ว หรื อว่า...
นี่คือวิญญาณของครูสักคนในโรงเรียนนี้
“ครู?”
“‘อ�ำนาจของการแบ่งปั นคือการท�ำให้ คนอื่นรู ้จักแบ่งปัน’ จ�ำ
ค�ำนี้ไม่ได้เหรอ?”
เดี๋ยวก่อนนะ นี่มันคือค�ำพู ดของ.. .
“ครูมีน!”
“นึกว่าจะจ�ำครูไม่ได้ ซะแล้ว ครูยังจ�ำเธอได้อยู่เลยนะ นายวริศ”
“เดี๋ยวก่อนนะครับ แล้วท� ำไมครูถึงมาอยู่ที่นี่? ท�ำไมครูถึงบอก
ว่ามารอใครบางคน? ท� ำไมมีวันหนึ่ งครูเดินหนี ผม? ท�ำไมเมื่อกี้จู่ๆครู
หายไป? แล้วท�ำไมไฟถึ งดับล่ะครับ?” ค�ำถามมากมายพรั่งพรู ออกมา
ทันที หลังจากที่ผมหายกลัวครูมีนแล้ว
“บ้านครูอยู่แถวนี้เลยแวะมาดูความคืบหน้าของโรงเรียน แต่
วันนี้ ระหว่างที่ครูเดินดูโรงเรียนครูดันท� ำมือถือหาย แม่ บ้านเลยบอก
จะช่วยหา ให้รอตรงนี้ ก่อน ส่วนที่ เธอบอกว่าครูหนีเธอ ครู ว่าครูคงไม่
เห็นเธอ คิดว่าถ้าคุยกันอยู ่ดีๆ คงไม่หายไปทิ้งกระดาษ แล้วที่ไฟดับ
นี่เธอไม่รู้เลยหรอว่าแถวนี้จะปิดไฟประหยัดพลั งงานสิบนาทีตอนหนึ่ง
ทุ่ม” ตอนนี้ ผมเข้าใจทุกสิ่งแล้ว สรุปคือผมคิ ดไปเองทั้งหมด ผมถอน
หายใจอย่างโล่งอก ผมดี ใจได้เจอครู ในวัยเด็กอีกครั้ง ผมเป็นนักเรี ยน
ที่ นี่เพราะพ่อแม่ผมไม่มี เงินส่งผมเรียน และผมก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดี
ที่ได้รับทุ นศึกษาต่อในมหาวิทยาลัย ผมยั งจ�ำค�ำพู ดหนึ่งได้ดี ‘อ�ำนาจ
ของการแบ่งปันคือการท�ำให้คนอื่นรู้จั กแบ่งปัน’ มั นคือค�ำพู ดที่ยังคง
อยู่ในใจผมตลอดมา แม้ วันเวลาผ่านไปจะท�ำให้ผมจ� ำหน้าครูมีนไม่ได้
แต่ ผมก็ยังจ�ำค� ำสอนที่ท่านยังสอนผมอยู่ได้
Share คือการแบ่งปันบางสิ่งบางอย่างให้คนอื่น ซึ่งไม่ จ�ำเป็น
ว่ าต้องเป็นสิ่งของที่มีค่ามหาศาล อาจเป็ นสิ่งที่ไม่สามารถจับต้องได้
เช่น รอยยิ้ ม ความรัก หรือแม้แต่ ความรู้เล็กๆน้อยๆ เมื่อเราได้ รับการ
แบ่งปัน เราก็ควรแบ่งปันให้คนอื่ นๆต่อไป ราวกับจดหมายที่สามารถ
ส่งมอบให้ทั้งคนที่อาจเคยได้รับหรื อไม่เคยได้รับ ไม่จ� ำเป็นว่าเราต้อง
ได้รับจดหมายตอบกลับ ขอแค่ เราได้มองเห็นว่าจดหมายนั้นได้ถูกส่ง
ต่อไปเรื่อยๆ แค่นั้นมันก็มีค่ามากกว่ าสิ่งอื่นใด เพราะ ‘อ�ำนาจของการ
แบ่งปันคือการท� ำให้คนอื่นรู้จั กแบ่งปัน’