นิตยสาร ลายสาระ - page 21

20 –– LIE Issue
เป็นห่วงข้าดอกนะ หนทางที่เมืองละโว้ นี่
ข้าช�ำนาญดี”
บ่าววั ยละอ่อนก้มลงกราบแทบเท้า
ของคุณท้าว “บ่าวเคยโง่เขลาเบาปัญญา
เข้าใจผิ ดว่า ที่ คุ ณท้ าวไม่ ไปหาท่าน
ออกญาก่อนที่จะถู กประหาร เป็นเพราะ
กลัวราชภั ย แต่บั ดนี้ บ่าวได้ แจ้งแก่ ใจ
แล้วว่ า ที่คุ ณท้าวท� ำลงไปเพื่อต้ องการ
รักษาเกี ยรติของวิ ชาเยนทร์ พอๆ กับ
ศักดิ์ศรี ของลูกผู้ หญิง หากคุณท้าวยอม
เข้าวั งตอนนั้ น ก็จะต้ องถูกจับไปเป็ น
ภรรยาน้อยของขุนหลวงมหศั กดิ์อย่ าง
ไม่อาจหลี กเลี่ยงได้”
คุณท้าวยิ้มน้อยๆ “ขอพระผู ้เป็นเจ้ า
โปรดคุ้มครองให้เอ็งและมิ่งแคล้ วคลาด
ปลอดภัยจากภยันตรายทั้ งปวง”
ทั้งสองนางร�่ำลากั นครั้งสุ ดท้ายด้วย
ความอาลัยรักกระถินมองตามร่างสูงระหง
ของคุณท้าวจนหายลับตาไป
นายทหารคนอื่นเห็นมิ่งแอบให้ความ
ช่วยเหลื อคุณหญิงวิชาเยนทร์ในการพา
หลบหนี จึ งพากั นมาล้อมจั บตั วมิ่งไว้
แล้วพาไปให้ขุ นหลวงมหศั กดิ์ ลงโทษ
ขุนหลวงที่ เพิ่ งจะกลั บมาถึง ยิ้ มเหี้ยม
เกรียมก่อนจะย่างสามขุมเข้าไปหามิ่ง
ขุนหลวงมหศักดิ์ยื่นดาบให้กับทหาร
คนหนึ่ง “ส่งมั นไปหายมบาล แต่ค่อยๆ นะ
ให้มันตายอย่างช้าๆ และทรมาน”
ทหารคนนั้นชักดาบออกมาจากฝัก
คมดาบที่กระหน�่ ำฟาดฟันลงมาบนร่ าง
ของมิ่งนั้ น รวดเร็ วปานสายฟ้าฟาด
ขุนหลวงหัวเราะเสียงดังลั่น กระถินเข้ามา
เห็นพอดี นางกรี ดร้องอย่างเจ็บปวด
แสนสาหัสและถลั นเข้าไปประคองร่ าง
โชกเลือดของมิ่งไว้
“กระถิน ออกไป” เสียงแหบพร่าของ
มิ่งดังขึ้น
“ไม่ ข้าจักอยู่กับพี่ เราจักอยู่ด้วยกัน
ตลอดไป” กระถินร้องไห้คร�่ ำครวญปาน
จะขาดใจ เพราะความหวาดหวั่นที่ สุด
ในชีวิตก�ำลั งจะบังเกิดขึ้น
มิ่ งเห็นว่ าทางดาบก�ำลั งพุ่ งมาที่
ก ร ะถิ น จึ ง เ อาตั วมาบั ง ก ร ะถิ น ไ ว ้
แล้วมัจจุราชก็มาพรากเอาดวงวิญญาณ
ของชายหนุ่มไป ‘ไม่ว่ าจะเกิดกระไรขึ้น
พี่จะอยู่เคียงข้างเจ้า ตราบจนลมหายใจ
สุดท้ าย จ�ำค� ำพี่ ไว้นะ’ ค� ำมั่ นสั ญญา
ของมิ่งดั งกึกก้ องขึ้นในมโนความคิ ด
ของกระถิน นางทรุ ดตัวลงไปกองกับพื้น
เพื่อรอคอยจุดจบแบบเดียวกับชายคนรัก
แต่ นางก็ไม่ ต้องทุ กข์ทรมานใจนาน
เพราะลมหายใจสุดท้ายของนางปลิวหาย
ไปด้วยดาบเล่มเดิม
“เตรียมม้าให้กูเดี๋ยวนี้ กูจะไปพาตั ว
คุณท้ าวกลับมา” ขุนหลวงสั่งเสียงกร้าว
“ขุนหลวงก�ำลั งจะไปที่ใดรึ เจ้าคะ”
เสียงเล็กแหลมของสตรีดังขึ้นจากด้านหลัง
ขุนหลวงหันขวั บไปมอง พอเห็นว่าเป็น
ภรรยาหลวง ก็ถึงกับตกตะลึง คาดไม่ ถึง
ว่านางจะตามเขามาจนถึ งที่เมืองละโว้
ทางด้านคุณหญิ งวิชาเยนทร์สะดุ ้ง
ตื่นจากฝันร้าย “กระถิ นกับมิ่ง ป่านนี้พวก
เอ็งจะเป็นตายร้ายดี อย่างไรบ้าง”
หลั งจากหนี ออกมาจากคฤหาสน์
มาได้สักพักใหญ่ คุณท้ าวก็เห็นเรือสินค้า
ล�ำหนึ่งผ่านมาพอดี จึ งขออาศัยเรือเข้ า
บางกอก เพื่อที่จะขอความช่ วยเหลือใน
การเดินทางออกนอกประเทศจากนายพล
แดฟาร์ช ซึ่งเคยเป็ นมิตรแต่เก่าก่อนของ
เจ้าคุณสามี
นายพลแดฟาร์ช ผู้บั ญชาการกอง
ทหารฝรั่งเศสที่บางกอก ปฏิ เสธให้ความ
ช่วยเหลือคุ ณท้าวอย่างไม่ ไยดี แม้ว่ า
คุณท้าวจะอ้อนวอนขอความเห็ นใจเพียง
ไรก็ตาม ทั้งนี้เพราะเกรงว่ าจะเป็นชนวน
ความขัดแย้งกับทางการไทย นายพลจึง
จับกุมนางส่งกลับกรุงศรีอยุธยา เคราะห์ดี
ที่เจ้าพระยาโกษาธิบดี ปานรับไว้ด้วยใจ
เมตตา ดูแลและให้ ความอุปถัมภ์แก่นาง
เป็นอย่างดี
จนเมื่ อเวลาผ่ านพ้ นไป ขุนหลวง
มหศักดิ์ก็เลิกให้ความสนใจในตัวคุณหญิง
วิชาเยนทร์ นางจึงได้เริ่ มต้นใช้ชี วิตใหม่
อย่างสบายใจขึ้น นางขอเลื อกเข้าครัวท�ำ
อาหารที่เรือนของเจ้ าพระยาโกษาธิบดีปาน
ในช่วงนี้ เองที่ท้ าวทองกีบม้าได้ใช้ฝีมือท�ำ
อาหารหวานคาวที่ มีลักษณะแตกต่ าง
ไปจากอาหารไทย โดยเฉพาะอาหารหวาน
ที่ มี ไข่และน�้ ำตาลเป็ นส่ วนประกอบ
อันเป็นลักษณะอาหารของชาวโปรตุเกส
ทั้งทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง ทองโปร่ง
ทองพลุ ขนมผิ ง ขนมฝรั่ง ขนมไข่ เต่า
ขนมขิง ขนมทองม้ วน ขนมสัมปั นนี
ขนมหม้อแกง และสังขยา
03
04