LAST Issue
–– 23
พระนางมิ
นก้
าวขึ้
นท�
ำหน้
าที่
ช่
วยเหลื
อ
ราชการพระเจ้
าโกจงผู
้
ซึ่
งไม่
เคยมี
อ�
ำนาจ
อย่
างแท้
จริ
งมาก่
อน พระนางมิ
นสามารถ
น�
ำความรู
้
และการมองเห็
นความเจริ
ญ
ของวิ
ทยาการต่
างๆ มาใช้
บริ
หารประเทศ
ท่
ามกลางยุ
คจั
กรวรรดิ
นิ
ยมที่
คุ
กคามไป
ทั่
วโลกได้
อย่
างเหมาะสม
ญี่
ปุ
่
น ประเทศที่
คอยรุ
กรานเกาหลี
มานั
บครั้
งไม่
ถ้
วนบั
งคั
บให้
เกาหลี
เปิ
ด
ประเทศโดยการน�
ำทั
พเรื
อมาปิ
ดล้
อม
เมื
องท่
าส�
ำคั
ญ กดดั
นให้
เกาหลี
ยอมลง
นามในสนธิ
สั
ญญาได้
ส�
ำเร็
จ หลั
งจากนั้
น
ประเทศตะวั
นตกทั้
งหลายก็
หลั่
งไหลเข้
าสู
่
ดิ
นแดนเกาหลี
ราชิ
นี
มิ
นให้
สิ
ทธิ
ประโยชน์
ต่
างๆ กั
บ
จี
นเพื่
อคานอ�
ำนาจกั
บญี่
ปุ
่
น สองชาติ
พยายามขยายอ�
ำนาจในดิ
นแดนเกาหลี
เรื่
อยมาจนถึ
ง ค.ศ.1895 ญี่
ปุ
่
นได้
รั
บ
ชั
ยชนะในสงครามจี
น-ญี่
ปุ
่
น ชาวเกาหลี
ตระหนั
กว่
าการเกิ
ดภั
ยพิ
บั
ติ
ในดิ
นแดน
โชซอนนั้
นใกล้
เข้
ามาทุ
กที
ราชิ
นี
มิ
นทรงด�
ำเนิ
นการติ
ดต่
อกั
บ
รั
สเซี
ยเพื่
อคานอ�
ำนาจกั
บญี่
ปุ
่
นที่
พยายาม
กลื
นประเทศเกาหลี
อย่
างหนั
ก และแล้
ว
องค์
ชายแดวอนก็
หั
นไปเข้
าพวกกั
บญี่
ปุ
่
น
เกิ
ดแผนก�
ำจั
ดราชิ
นี
มิ
นผู
้
เป็
นเสี้
ยนหนาม
มาหลายปี
เช้
าตรู่
ของวั
นที่
8 ตุ
ลาคม ค.ศ. 1895
หน่
วยสั
งหารภายใต้
ค�
ำสั่
งของผู
้
ส�
ำเร็
จ
ราชการจากญี่
ปุ
่
นบุ
กเข้
าพระราชวั
งเคี
ยง-
บกกุ
งเข้
าไปสั
งหารหญิ
งสาว 3 คน ซึ่
งหนึ่
ง
ในนั้
นคื
อราชิ
นี
มิ
นในขณะที่
มี
พระชนมายุ
43 ชั
นษา
ปราศจากราชิ
นี
คู
่
ใจผู
้
มากความ
สามารถ 21 มกราคม ค.ศ. 1907
จั
กรพรรดิ
โกจงถู
กบี
บบั
งคั
บจากญี่
ปุ
่
น
และองค์
ชายแดวอนให้
ลงจากบั
ลลั
งก์
โดยโอรสจั
กรพรรดิ
ซุ
นจุ
งขึ้
นครองราชย์
ในฐานะ ‘กษั
ตริ
ย์
หุ
่
นเชิ
ด’ ของญี่
ปุ
่
น
เฉกเช่
นเดี
ยวกั
บบิ
ดา
‘หากอดี
ตกลั
บตาลปั
ตร หน้
าประวั
ติ
-
ศาสตร์
ถู
กจารึ
กขึ้
นใหม่
’
7 ตุ
ลาคม ค.ศ. 1895
ความมื
ดโปรยตั
วลงพร้
อมกั
บสาย
ลมหนาวที่
พั
ดมากระทบตะเกี
ยงไฟดวง
น้
อย เปลวไฟสั่
นระริ
กพานจะดั
บลงอยู
่
ทุ
กเมื่
อ สาวใช้
คอยเดิ
นตรวจระดั
บน�้
ำมั
น
ในตะเกี
ยงทุ
กๆ สองชั่
วยาม เธอกระชั
บ
ผ้
าคลุ
มไหล่
ก่
อนหยุ
ดเดิ
นเพื่
อเงยหน้
า
ขึ้
นมองดู
แสงดาวที่
ส่
องผ่
านเมฆหนาได้
เพี
ยงเลื
อนราง หญิ
งสาวยกมื
อขึ้
นอั
ง
ความร้
อนจากตะเกี
ยงดวงเล็
กที่
ห้
อย
จากเสาต้
นเรี
ยวควานหาความอบอุ
่
นใน
คื
นต้
นฤดู
หนาว “อี
กไม่
ช้
าหิ
มะคงจะตก
กระมั
ง” ถอนหายใจก่
อนออกเดิ
นตรวจ
ตราความเรี
ยบร้
อยในพระต�
ำหนั
กหลั
ง
ตามหน้
าที่
ของเธอ
“ฉั
นกลั
วว่
าชั
ยชนะที่
เหล่
าคนเถื่
อน
ได้
รั
บ จะเป็
นการเร่
งให้
แดนโชซอนเกิ
ด
ภั
ยพิ
บั
ติ
ใหญ่
ยิ่
งกว่
าในประวั
ติ
ศาสตร์
สามร้
อยปี
ก่
อนที่
ดิ
นแดนแห่
งนี้
เคยได้
รั
บ
ฉั
นในฐานะราชิ
นี
ควรจะท�
ำเช่
นไรดี
”
หญิ
งชราผู
้
ซึ่
งนั่
งตรงข้
ามเงยหน้
ามอง
หญิ
งสู
งศั
กดิ์
ด้
วยความสงสาร ด้
วยวั
ย
ยี่
สิ
บต้
นๆ แต่
ต้
องแบกรั
บภาระอั
นแสน
หนั
ก โดยมี
เดิ
มพั
นเป็
นดิ
นแดนที่
เจริ
ญ
มากว่
าพั
นปี
ประชาชนที่
ก�
ำลั
งอดอยากอยู
่
นอกเขตพระราชวั
ง รวมถึ
งชะตากรรมของ
ราชวงศ์
ไว้
บนบ่
าบอบบางที่
ก�
ำลั
งสั่
นระริ
ก
“บั
ดนี้
องค์
ชายแดวอนหั
นไปเข้
าพวก
กั
บคนเถื่
อนคงเห็
นว่
าชาวฮั่
นแพ้
ในสงคราม
02
พระต�
ำหนั
กของพระราชิ
นี
มิ
น
อั
นเป็
นสถานที่
ถู
กบุ
กสั
งหาร
