นิตยสาร ลายสาระ - page 30

LAST Issue –– 29
ที่นี่ ผมยังรู้สึกว่าตัวเองอายุยี่สิบแปดอยู่
ตลอดเลย คราวนี้ผมก็ได้เป็นหนุ่มตลอด
กาลสมใจแล้ว (หั วเราะ)
’รงค์ : คุณคงไม่ว่ าอะไรนะ ถ้าผมจะขอ
สูบบุหรี่ สักสองสามมวน อยู ่ที่นี่ ควันมัน
อาจจะฟุ้งสักหน่อย
เฮมิงเวย์ : (หัวเราะ) คุณจะถามผมท� ำไม
เรื่องอย่างนี้ บนเส้นทางของเราทั้ งคู่ มันก็
อบอวลด้วยควันคละคลุ ้งพอกันนั่นแหละ
แต่ ที่ผมยังไม่เข้ าใจก็ คือ คุณมีความสุข
อยู ่ได้ ยังไงกับบุหรี่ ตัวเล็กๆ นี่ตลอดช่วง
ชี วิตของคุ ณ แทนที่ จะเป็ นไปป์หรือว่ า
ซิ การ์มวนใหญ่ๆ
โดยไม่ ตอบค�ำ… ’รงค์หยิบซองบุหรี่
และไฟแช็ กออกจากกระเป๋าเสื้อ จุดสูบ
ด้วยท่ าทางทะมัดทะแมง ท่าทีชินเฉยของ
ชายตรงข้ ามและแววตาคู่นั้นเป็นสิ่งยืนยัน
เส้ นทางอบอวลฝุ่ นควันของเขายิ่งกว่ า
ค�ำพู ดใด…
’รงค์: บางทีผมก็รู้ สึกว่ามันอ่อนไปหน่อยนะ
ในฐานะสิงห์ อมควัน (หัวเราะ) แต่เหตุผล
ที่ ผมพอจะหาให้คุณได้ ก็คือ ผมคงไม่มี
เงิ นพอที่ จะซื้อบุหรี่แพงๆ กั บเหล้าแพงๆ
ได้ในเวลาเดียวกัน ล�ำพังหาเงิ นเพื่อจะได้
แดกเหล้ าหรื อไวน์ ที่มั นดี ๆ หรือแพงๆ
หน่ อย ก็ล�ำบากจะตายห่าแล้ว ถ้าผม
ต้ องมาซื้อยาเส้ นที่ มั นแพงขนาดนั้ น
ผมคงต้ องขายบ้านและสวนของผม
หรือแย่ กว่านั้นอาจต้องเอาเมียผมไปจ�ำน�ำ
(หั วเราะ) เพื่อหาของอย่างนั้นมาสูบ
เฮมิงเวย์: แต่ เท่าที่ผมรู ้มา คุณก็โด่งดัง
ในระดับที่น่าจะมี เงินเหลือใช้ เป็ นเศรษฐี
คนหนึ่งในวงการน�้ำหมึกไทยไม่ใช่หรื อ?
’รงค์: แม้ แต่คนอย่ างคุณก็ คิดแบบนั้ น
หรือ? (หัวเราะ) ผมไม่รู้ว่าพวกเขาไปเอา
ข่าวมาจากไหนว่าผมรวยเป็นมหาเศรษฐี
สิบล้านร้อยล้าน บ้างก็ว่าดูจากขนาดของ
บ้านกับสวนทู นอิ นของผมที่เชี ยงใหม่
ผมแค่อยากจะบอกว่า ด้วยระยะการ
ท�ำงานหลายสิ บปี มั นก็ ต้องมี เงินเก็บ
บ้างสิวะ! จะให้ผมนั่งกินแกลบตลอดชีวิต
มันก็เกินไปหน่อย แต่นักเขียนในเมืองไทย
น่ะ ความจริงก็ จนจะแย่แล้ว ถ้าคุณไม่
ท�ำงานจริ งจังและหนักแทบบ้าแบบผม
เขียนหนั งสื อวันละสิบชั่ วโมง คุณก็ เป็น
นักเขียนอาชี พในเมืองไทยไม่ได้หรอก