Read me 27 - page 16

16
ไม่น่ าแปลกใจที่ประเทศรูปทรง ‘รังผึ้ ง’ อย่างอินเดียจะมีความหลากหลายทางวั ฒนธรรมให้
เราได้เห็นกัน เพราะด้วยคนหมู่มากที่กระจั ดกระจายอยู่ทั่วประเทศ ท�ำให้ก่อเกิ ดสังคมและวัฒนธรรม
ที่แตกต่างกันออกไป ไม่ ว่าจะเป็นเรื่องของชนชั้นวรรณะที่สืบทอดกันมาตั้งแต่รุ่นสู่ รุ่น ขนบธรรมเนียม
ประเพณีต่ างๆ ที่ยึดถื อกันมาช้านาน รวมไปถึงเรื่ องของอาหารการกินที่ คนแต่ ละท้องถิ่นสรรหามา
กินกันภายในครั วเรือน
โดยเอาเข้าจริงแล้ว ประเทศอินเดี ยในแต่ละภาคส่วนต่างมีวัฒนธรรมเรื่ องของการกินที่ไม่เหมือนกั น
อาจเป็นเพราะด้วยภูมิ ศาสตร์ที่ต่างกันออกไป เช่น บางแห่งอยู่ติดกับทะเล บางแห่งอยู่ติดกับทะเลทราย หรือ
บางแห่งอยู่ติดกับภูเขา รวมไปถึงเรื่องของศาสนาที่ท�ำให้การกินอาหารของชาวอินเดี ยแบ่งได้เป็นอีกหลายๆ
กลุ่ม ซึ่งเราก็จะได้ อาหารจานพิเศษที่เป็ นเอกลักษณ์ของแต่ละท้องถิ่นออกมา แต่ด้ วยอาหารหลักใหญ่ของ
ชาวอินเดียนั้นมักจะหนีไม่ พ้นกันสักเท่าไหร่ นั่นก็คือ อาหารที่มีลักษณะเป็นแผ่นแป้งที่ชาวอิ นเดียมักเรียก
กันว่ า ‘นัน’ (Naan)
‘นัน’ ถือเป็นต�ำนานความอร่อยที่ ชาวอินเดียฮิ ตกันเป็นอย่ างมาก เพราะโดยส่วนใหญ่ชาวอินเดี ย
มักนิยมกิ นอาหารโดยใช้มือ ไม่ ใช้ช้อนส้ อม แม้แต่ อาหารประเภทน�้ำจ�ำพวกแกงเผ็ด หรือซุปถั่ วต่างๆ
ก็เช่นกัน มั กใช้ปลายนิ้วมือรวบอาหารและกอบเข้าปากภายในค�ำเดียว โดยใช้แผ่นแป้งขนมปังอย่าง ‘นัน’
เป็นตัวช่วยในการกอบและตักอาหารเข้าปาก ซึ่งชาวอินเดียหลายคนเชื่ อว่า การกินอาหารแบบนี้จะได้รสชาติ
ของอาหารมากกว่าการใช้ช้ อนส้อมทั่วไป อี กทั้งการกินอาหารแบบชาวอินเดียที่แท้จริ ง จะต้องใช้เพียงแค่
มือขวาอย่างเดียวเท่ านั้น เพราะมือซ้ายเป็นมือที่ใช้ช� ำระล้างในห้องน�้ ำ จึงไม่นิยมใช้มือซ้ ายในการกินอาหาร
ว่ากันด้วยแผ่ นแป้งขนมปังที่ชื่อ ‘นัน’ กันต่อ โดย ‘นัน’ เป็ นแผ่นแป้งสาลีก้อนกลมที่ตีเป็นแผ่นบาง
แล้วน�ำไปวางไว้ในเตาดินเพื่อท�ำให้สุก ซึ่งกรรมวิธีดังกล่าวเป็นกรรมวิ ธีดั้งเดิมของชาวอินเดี ยที่สืบทอดกันมา
ยาวนาน โดยนิยมใช้เตาที่เรียกว่า ‘ทันดู’ (Tandoor) ในการอบแป้ง เพราะภายในเตามีถ่านไม้ ช่ วยให้แผ่น
แป้งมีกลิ่นหอมที่เป็นเอกลั กษณ์ แถมเตานี้ยังคล้ายกับเตาโอ่งในบ้านเราอีกด้วย แต่ทว่าวิธีที่จะท� ำให้ ‘นัน’
สุกนั้นไม่ ได้มีแค่วิ ธีเดียว สามารถน�ำไปปิ้ ง นาบไว้บนกระทะ หรือทอดให้ สุกก็ได้ ซึ่งสุดท้ายแล้ วแผ่นแป้งที่
ออกมาก็จะมีลักษณะพองกรอบ เอาไว้กินกับแกงประเภทต่างๆ เช่ น แกงกะหรี่ กุรุหม่า เป็นต้น
นอกจากแผ่นแป้งขนมปังที่ชื่อ ‘นัน’ แล้ว ยังมีอาหารประเภทแผ่นแป้งอีกมากที่ชาวอิ นเดียนิยมกิน
อาทิ จาปาตี (แผ่นแป้งสีน�้ำตาล) โรตี (แผ่นแป้งจะบางกว่านั นและจาปาตี) ปุรี (แผ่นแป้งคล้ ายนัน แต่น�ำไป
ทอด) หรือปาปัด ซึ่งปาปัดจะถูกปากคนไทยเป็นพิเศษ เนื่องจากแผ่นแป้งที่บางกรอบคล้ายข้ าวเกรียบ และ
ไม่ต้องกินกับเครื่องเคียงแต่อย่ างใด ท�ำให้ปาปัดกลายเป็นของว่าง สามารถรับประทานกับชาหรือกาแฟได้
เลย ถือเป็นความอร่อยไปอี กแบบ ซึ่งอาหารประเภทแผ่นแป้งเหล่านี้ มักจะกินกับเครื่ องเคียงนานาชนิ ด แต่
ที่นิยมมากที่สุดคือ ‘แกงถั่ว’ (Dal) ซึ่งมีให้เลือกหลากหลายรสชาติ
‘แกงถั่ว’ ก็ ถือเป็นอาหารอีกอย่างที่ชี้ ให้เห็นถึงวัฒนธรรมการกินในประเทศอินเดี ยเช่นกัน เพราะ
ประเทศอินเดี ยเป็นประเทศที่นิยมกินมังสวิ รัติ (Vegetarian) เป็นอย่างมาก เนื่องด้วยปัจจัยอย่างศาสนา
เรื่อง : ยุทธชัย สว่างสมุทรชัย
แกงถั่วและนัน
ต�ำนานความอร่อย แห่งแดนภารตะ